Wincenty Kaczyński
Z Wikipedii
Wicenty Kaczyński (ur. 30 stycznia 1870 w Cudnowie w powiecie żytomierskim, zm. 9 stycznia 1932 w Warszawie) polski wojskowy, generał brygady, starszy brat Antoniego Kaczyńskiego, również generała Wojska Polskiego.
W 1887 ukończył kijowski korpus kadetów, a bezpośrednio po ukończeniu w 1889 Pawłowskiej Szkoły Wojskową w Sankt Petersburgu został zawodowym oficerem armii rosyjskiej. Uzyskawszy kwalifikacje oficera artylerii służył w 32. i w 5. brygadzie artylerii. Od początku I wojny światowej dowodził dywizjonem, a potem pułkiem artylerii. Ciężko ranny w maju 1915 podczas odwrotu wojsk rosyjskich spod Krosna. W lipcu 1915, po wyzdrowieniu, wraz z całą dywizją skierowany do obrony twierdzy Modlin; po jej kapitulacji 19 sierpnia trafił do niewoli niemieckiej. W grudniu 1918, po zwolnieniu z obozu jenieckiego, wstąpił do Wojska Polskiego jako pułkownik, później zweryfikowano go do stopnia generała brygady.
W Wojsku Polskim pełnił różne funkcje, m.in. dowódcy brygady artylerii w 20 i w 29. dywizji piechoty, zastępcy dowódcy Okręgu Generalnego Poznań, szefa artylerii i uzbrojenia Dowódcy Okręgu Korpusu III w Grodnie i inne. 1 marca 1923 został komendantem Obozu Szkolnego Artylerii w Toruniu, a od 1 listopada 1924 - szefem artylerii i uzbrojenia Dowództwa Okręgu Korpusu I w Warszawie; 21 maja 1925 powierzono mu pełnienie obowiązków zastępcy dowódcy okręgu. 30 września 1927 przeniesiony w stan spoczynku pełnił jednak jeszcze obowiązki służbowe do końca stycznia 1928.
Był żonaty z Wandą Marią z domu Kuncewicz.
- Źródło
- Jan Ciałowicz, Antoni Kaczyński, w: Polski Słownik Biograficzny, tom XI, 1964-65
