Wojna pozycyjna

Z Wikipedii

Wojna pozycyjna - wojna, podczas której obie walczące strony zajmują silnie umocnione pozycje (okopy, zasieki). Wyparcie przeciwnika - i tym samym przesunięcie linii frontu - jest bardzo utrudnione. Wojna taka charakteryzuje się małą ruchliwością frontu, długotrwałymi walkami zaczepno-obronnymi oraz małym tempem działań zmierzających do przełamania obrony nieprzyjaciela. Wojna pozycyjna była charakterystyczna podczas I wojny światowej dla frontu zachodniego. W tej wojnie obie strony wierzyły, iż przewaga liczebna pozwoli na odniesienie ostatecznego zwycięstwa, mimo zwiększonej siły obrony, wyposażonej w zmechanizowany sprzęt bojowy.

Tego typu wojna dominowała w okresie I wojny światowej i przynosiła ogromne straty w ludziach (np. bitwa pod Verdun).