Wsparcie przez państwo-gospodarza
Z Wikipedii
Wsparcie przez państwo-gospodarza (ang. HNS, czyli Host Nation Support) oznacza cywilną i wojskową pomoc, świadczoną w okresie pokoju, kryzysu i wojny przez państwo-gospodarza dla sił sojuszniczych i organizacji NATO, które są rozmieszczone na jego terytorium, lub przemieszczają się przez nie. Podstawą takiej pomocy są zapisy wynikające z bilateralnych i wielostronnych porozumień pomiędzy NATO a państwem-gospodarzem.
Państwo wysyłające (SN) zajmuje się przerzutem wojsk, jego zaopatrzeniem oraz zasilaniem. Państwo przyjmujące (HN) bierze na siebie odpowiedzialność za transport, kontrolę ruchu, obsługę i serwis, magazynowanie, oraz dostarczenie wody, paliwa i żywności. Ponadto, państwo przyjmujące wyznacza, zależnie od potrzeb, miejsce składowania lub stacjonowania, lub obszar odpowiedzialności dla obcych wojsk.
[edytuj] Podstawy prawne
Podstawą prawną w prawie międzynarodowym jest artykuł piąty Traktatu Waszyngtońskiego, przyjętego 4 kwietnia 1949 roku w Waszyngtonie, który mówi, iż strony zgadzają się, że zbrojna napaść na jedną z nich w Europie lub Ameryce Północnej będzie uznana za napaść przeciwko nim wszystkim i dlatego zgadzają się, że jeżeli taka zbrojna napaść nastąpi, to każda z nich, w ramach wykonywania prawa do indywidualnej lub zbiorowej samoobrony, uznanego na mocy artykułu 51 karty Narodów Zjednoczonych, udzieli pomocy stronie lub stronom napadniętym, podejmując niezwłocznie samodzielne, jak i w porozumieniu z innymi stronami działania, jakie uzna za konieczne, łącznie z użyciem siły zbrojnej, w celu przywrócenia i utrzymania bezpieczeństwa regionu północnoatlantyckiego.
Podstawą prawną w prawie Polskim jest Ustawa z dnia 17.12.1998 o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz. U. 98.262.1117), oraz Ustawa z dnia 23.09.1999 o zasadach przemieszczania, pobytu wojsk obcych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. (Dz. U. 99.1063.5018).
Jeżeli okres pobytu obcych wojsk na terenie Polski nie przekracza 3 miesięcy, stosowną decyzję wydaje Minister Obrony Narodowej. Jeżeli okres ten jest dłuższy, decyzję wydaje Rada Ministrów.
Na mocy przepisów międzynarodowych, wojska Sojusznicze, korzystające z gościny państwa-gospodarza, nie podlegają obowiązkowi paszportowemu. Nie podlegają również przepisom dotyczących rejestracji cudzoziemców, ale też nie uzyskują prawa do stałego pobytu na terenie tego państwa. Wymagane dokumenty to dowód tożsamości, wydany w kraju pochodzenia, oraz indywidualny lub zbiorowy rozkaz wyjazdu. Obce wojska podlegają kontroli Polskiej Straży Granicznej przy przekraczaniu granicy.
