Wybory parlamentarne w Japonii 2005
Z Wikipedii
Przedterminowe wybory do izby reprezentantów odbyły się 11 września 2005 roku w Japonii które nastąpiły na skutek prywatyzacji japońskiej poczty wbrew jego Partii Liberalno-Demokratycznej.W wyborach z 11 września zwycięstwo odniosła rządząca Partia Liberano-Demokratyczna uzyskując 296 mandatów co dało koalicji rzadowej wiekszosć 2/3 głosów i prawo do uchwalania poprawek do konstytucji. Demokratyczna Partia Japonii która zdobyła tylko 113 mandatów wobec poprzednich 177. Spowodowało to ustąpienie lidera Demoktarycznej Partii Japonii Kasuyi Okady. Pozostałe partie zyskały lub straciły w bardzo minimalnym stopniu.
[edytuj] Przyczyny wyborów
Prezes Rady Ministrów Junichiro Koizumi rozwiązał Izbę Reprezentantów i zawołał nowe wybory 8 sierpnia 2005. Bezpośrednią przyczyną była klęska reformy poczty państwowej które to wydarzenie postawiło pod znakiem zapytania reformy przeprowadzane przez rząd Koizumiego.Pod groźbą wcześniejszych wyborów izba niższa japonskiego parlamentu zaakceptowała reformy przeprowadzone przez rząd Koizumiego tak już w izbie wyższej- niezależnej od premiera program reform upadł ponieważ 30 członków jego partii nie zagłosowało przeciw. Napodstawie artykułu 7 japońskiej konstytucji premier koizumi podał rzad do dymisji i zarządził nowe wybory na dzień 11 września 2005 roku co spotkało sie z krytyką tak sojuszników jak i przeciwników premiera Koizumiego. Przyczyną takiego stanu rzeczy była obawa Nowego Komitetu który był częścią koalicji rządowej przed utratą władzy, gdyż jej elektorat został przejęty przez FDP. Społeczeństwo japońskie poparło rząd Koizumiego w przedterminowych wyborach. Poparcie dla rządu Koizumiego wynosiło 46% jednak podczas wyborów skoczyło do ponad 50%.
[edytuj] Polityka wewnętrzna i zagraniczna Koizumiego
Prezes Rady Ministrów Koizumi spróbował zrobić z przedterminowych wyborów parlamentarnych referendum prywatyzacyjne. Koalicjant (FDP) partia ( DPJ) nie posiadał początkowo jasnego stanowiska w sprawie prywatyzacji. Zmusiło to władze partii do wyjścia z własnym programem prywatyzacyjnym, polegał on na ograniczeniu publicznych oszczędności. Demokratyczna Partia Japonii widzała w prywatyzacji szansę na koniec pięćdziesięcioletniego okresu kontroli rzadu i rozpoczecie reformy wydatków rządu japońskiego.W przypadku klęski programu rzadowego lider partii koalicyjnej Katsya Okada powiedział że poda sie do dymisji.. W polityce wewnętrznej zarówno panujący blok i DPJ różniły się małym stopniu.W programie obu partii było przeprowadzenie cięć płacowych. i zmniejszanie pracowników rządu a także zamrożenie obniżki podatków. Miało to na celu ulepszenie finansów rządu. A także na pokrycie społecznych kosztów.
W polityce zagranicznej Japonia kontynuowała swoją polityke utrzymując kontyngent w Iraku gdzie mimo sprzeciwu opinii publicznej i pacyfistycznej konstytucji wysłała siły samoobrony. W grudniu 2005 roku premier Koizumi bedąc z wizytą w Chinach odwiedził świątynię Yasukini jednak nie miało to praktycznie zadnego wpływu na kampanię wyborczą.
[edytuj] Wybory
Wyniki prawyborów konsekwentnie pokazywały stałe prowadzenie LDP, w obszarach miejskich jak Tokio i inne duże miasta Japonii.Wszyscy główni rywale partii liberalno- demokratycznej mieli poparcie 9%. Wszystkie krajowe gazety przewidziały duże zwycięstwo dla LDP. Analitycy wyborów, jednakże, ostrzegli, że mało kandydatów LDP cieszyło się dużym poparciem społecznym, i nadal było bardzo dużo niezdecydowanych wyborców, którzy głosowali DPJ w ostatnich wyborach, w ten sposób wyniki wyborów były bardzo trudne do przewidzenia.
Faktyczne wyniki wyborów dokładnie dopasowały czemu prawybory głosowania, które eksperci uwierzyli byli nieprawdopodobny, by zmaterializować się, przewidziany. Wyniki wyborów dały rządzącej koalicji 327 mandatów, 11 więcej większość 2/3 w niższej izbie parlamentu. LDP otrzymał więcej głosów w obszarach wiejskich, Pozostałe partie które tworzyły opozycję lub koalicję zyskały lub straciły w bardzo małym stopniu. W obszarach miejskich LDP odniósł wielkie zwycięstwo, zmniejszając DPJ o 12 pojedynczych okręgów wyborczych do 1 w Tokio, od 9 do 2 w Osace i od 8 do 0 w Kanagawie. Z 20 deputowanych którzy opuścili partię jedynie 9 udało się zdobyć ponownie mandaty w okręgach jednomandatowych. Pozostali którzy startowali wg ordynacji proporcjonalnej nie dostali sie do parlamentu. Przedstawiciele DPJ wyciągnęli wnioski ze złej wyborczej strategii i zaczęło przygotowywać sie do przejęcia władzy podczas następnych wyborów parlamentarnych.
Wyniki Wyborów
| Komitet Wyborczy | Głosy | Procent (zmiana) | Mandaty (zmiana) | % mandatów | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Partia Liberalno-Demokratyczna | 25,887,798 | 38.2% | +3.3 | 296 | +60 | 33,7% | |
| Japońska Partia DemokratycznaDPJ) Minshutō | 21,036,425 | 31.0% | -6.4 | 113 | -64 | 28,9% | |
| Partia Nowy Komitet | 8,987,620 | 13.3% | -1.5 | 31 | -3 | 12,2% | |
| Japońska Partia Komunistycznaj | 4,919,187 | 7,3% | -0,4 | 9 | 0 | 12% | |
| Partia Socjaldemokratyczna | 3,719,522 | 5.5% | +0.3 | 7 | +1 | 7,4% | |
| Nowa Partia Obywatelska | 1,183,073 | 1.7% | +0.3 | 4 | - | 1% | |
| Nowa Japonia | 1,643,506 | 2.4% | - | 4 | 1 | 1% | |
| Partia Nowa Ziemia | 433,938 | 0.6% | - | 1 | 1 | 1% | |
| Pozostali | - | - | - | 18 | +1 | - | |
| Suma | 67,781,069 | 100% | - | 480 | - | 100% | |
