Wyspy Zawietrzne (Morze Karaibskie)
Z Wikipedii
Wyspy Zawietrzne (ang. Windward Islands, fr. Iles du Vent) - grupa wysp w Ameryce Środkowej, na Morzu Karaibskim, w południowej części archipelagu Małych Antyli.
Powierzchnia 3,2 tys. km2. 780 tys. mieszkańców (1992).
Wyspy zawdzięczają swą nazwę usytuowaniu w południowej części Morza Karaibskiego, gdzie mniej niż Wyspy Podwietrzne są narażone na wiatry, wiejące głównie z północy.
Nazwa Wyspy Zawietrzne stosowana była także względem kolonii brytyjskiej, istniejącej w latach 1833-1960 i obejmującej początkowo wyspy Grenada, Saint Lucia, Saint Vincent, Grenadyny, Barbados (w 1885 r. Barbados wydzielono w osobną kolonię), Tobago (w 1889 wyspa została przyłączona do Trynidadu) i Dominika (od 1940 r., kiedy wyspę wyłączono z kolonii Wyspy Podwietrzne i przyłączono do Wyspa Zawietrznych). Klimat jest tu gorący, a opady deszczu bardzo obfite. Wiele wzgórz porastają gęste lasy. Nieocenionym schronieniem przed nawiedzającymi te terreny huragany są ukryte w głębi lądu małe porty. Na wyspach uprawia się rośliny przeznaczone do spożycia na lokalnym rynku, kakao i owoce cytrusowe. Głównym źródłem dochodu jest turystyka.
Archipelag obejmuje wyspy wulkaniczne:
- Barbados 430 km²
- Dominika - 751 km²
- Grenada - 344 km²
- Grenadyny - 733 km²
- Martynika - 1102 km²
- Saint Lucia - 616 km²
- Saint Vincent - 344 km²
- Trynidad - 4800 km²
- Tobago - 303 km²
