Zasada superpozycji
Z Wikipedii
Zasada superpozycji mówi, że pole (siła) pochodzące od kilku żródeł jest sumą pól (sił), jakie wytwarza każde z tych źródeł. Spełniają ją pole elektromagnetyczne i pole grawitacyjne, a w konsekwencji siły pochodzące od nich, m.in. siła Coulomba.
Spis treści |
[edytuj] Zasada superpozycji w obwodach elektrycznych
Odpowiedź obwodu elektrycznego lub jego gałęzi na kilka wymuszeń równa się sumie odpowiedzi na każde wymuszenie z osobna.
Obwód elektryczny pracujący zgodnie z zasadą superpozycji nazywamy liniowym.
[edytuj] Zasada superpozycji dla fal
-
Zobacz więcej w osobnym artykule: Superpozycja fal.
Wypadkowe zaburzenie w dowolnym punkcie obszaru, do którego docierają dwie fale tego samego rodzaju, jest sumą algebraiczną zaburzeń wywołanych w tym punkcie przez każdą falę z osobna. Obie fale opuszczają obszar superpozycji(czyli nakładania się) niezmienione.
Konsekwencją zasady superpozycji fal jest interferencja fal.
[edytuj] Kontrprzykład
Natężenie światła pochodzącego od kilku źródeł nie spełnia zasady superpozycji, ponieważ jest proporcjonalne do kwadratu pola elektrycznego:
,
gdzie Icalk to całkowite natężenie światła, natomiast I1 (I2) jest natężeniem światła, a E1 (E2) natężeniem pola elektrycznego wytwarzanego przez źródło 1 (2).
[edytuj] Opis matematyczny
- Zobacz też: Superpozycja.
Niektóre wielkości fizyczne są opisane przez liniowe równania różniczkowe (np. dla pól elektromagnetycznych są to równania Maxwella i wynikające z niego równanie falowe), z czego wynika, że jak każde rozwiązanie liniowego równania różniczkowego muszą spełniać zasadę superpozycji.
