Zenobiusz Rugiewicz
Z Wikipedii
Zenobiusz Rugiewicz (30 września 1864 koło Warszawy - 14 grudnia 1950 w Warszawie), działacz państwowy, wieloletni wiceprezes Najwyższej Izby Kontroli.
W 1888 ukończył Instytut Mierniczy w Pskowie, po studiach podjął pracę w rosyjskiej Kontroli Państwowej (na kolei). W niepodległej Polsce został 31 sierpnia 1921 dyrektorem departamentu NIK, w lecie 1925 powołany na stanowisko wiceprezesa izby. Od lipca do września 1926 (po śmierci Jana Żarnowskiego) pełnił obowiązki prezesa; pozostawał wiceprezesem do wybuchu wojny. W odróżnieniu od większości członków kierownictwa NIK w okresie okupacji pozostał w Polsce, po 1945 mimo podeszłego wieku podjął współpracę z Biurem Kontroli przy Prezydium KRN (jako rzeczoznawca).
Wyróżniał się pracowitością i dużą wiedzą fachową. Ryszard Szawłowski w swoim opracowaniu poświęconym międzywojennej NIK nazwał Rugiewicza filarem najwyższego organu kontroli II Rzeczypospolitej.
Źródła:
- Ryszard Szawłowski, Najwyższe państwowe organy kontroli II Rzeczypospolitej, Warszawa 2004