Zorza polarna
Z Wikipedii
Zorza polarna (Aurora borealis, aurora australis) – zjawisko świetlne obserwowane na wysokich szerokościach geograficznych, występuje głównie za kołem podbiegunowym, chociaż w sprzyjających warunkach bywa widoczna nawet w okolicach 50. równoleżnika. Zdarza się, że zorze polarne obserwowane są nawet w krajach śródziemnomorskich.
[edytuj] Powstawanie zorzy
Jej powstawanie związane jest ze zjawiskami elektrycznymi zachodzącymi w jonosferze (warstwa atmosfery 50-60 km nad powierzchnią Ziemi).
Słońce emituje wysokoenergetyczne (rzędu 500 keV na cząstkę), pędzące z dużą prędkością elektrony i protony wchodzące w skład wiatru słonecznego, które zostają odchylone przez ziemskie pole magnetyczne i poruszają się po liniach śrubowych niemalże wzdłuż linii pola magnetycznego. Atmosfera na dużych wysokościach jest zjonizowana. Oddziaływanie plazmy jonosfery i plazmy wiatru słonecznego w ziemskim polu magnetycznym indukuje napięcia, które wywołują przepływ prądu w rozrzedzonych obszarach atmosfery.
Wiatr słoneczny deformuje pole magnetyczne Ziemi, w okresach dużej aktywności Słońca szybkie zmiany pola magnetycznego mogą wywołać zorze nawet na średnich szerokościach geograficznych.
Zorza polarna obserwowana jest też na Jowiszu i Saturnie.
Wysoka jonizacja powietrza towarzysząca zorzom polarnym powoduje zaburzenia w rozchodzeniu się fal radiowych.
Zorza składa się ze smug o jasnobłękitnych, zielonych, fioletowych lub czerwonawych barwach. Kolor jest uzależniony od warstwy w atmosferze, w której ona powstaje.
Zobacz też: przegląd zagadnień z zakresu geografii
