Zygmunt Słomiński

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Zygmunt Słomiński (ur. 15 kwietnia 1879 w Piotrkowie Trybunalskim - zm. 12 lutego 1943 w miejscowości Stefanów koło Piaseczna) - inżynier budownictwa, prezydent Warszawy.

Studiował na Uniwersytecie Warszawskim, a następnie w Warszawskim Instytucie Politechnicznym. Zygmunt Słomiński brał udział w licznych manifestacjach patriotycznych i strajkach politycznych w Warszawie, za co w 1898 został relegowany z UW.

W latach 1924 - 1927 był naczelnym inżynierem Warszawy, a od 7 lipca 1927 do 2 marca 1934 był prezydentem miasta stołecznego Warszawy. Słomiński był inicjatorem akcji "Warszawa czysta". Za jego prezydentury: rozpoczęto chlorowanie wody wodociągowej, wybudowano kilkanaście ustępów publicznych, zmodernizowano i przebudowano miejską gazownię, zbudowano osiedle na Żoliborzu dla pracowników samorządu miejskiego, a w 1928 - po trzy letniej przerwie - przywrócono komunikację autobusową w mieście. Zygmunt Słomiński ustąpił z urzędu prezydenta miasta, po zmianie ustawy samorządowej. Od 1934 był dyrektorem tramwajów miejskich.

Zygmunt Słomiński w okresie okupacji został aresztowany przez Niemców. Był więźniem Pawiaka. Został rostrzelany. Na warszawskich Powązkach znajduje się jego symboliczny grób.

Inżynier Zygmunt Słomiński był autorem wielu prac z zakresu budownictwa i zagadnień gospodarczych stolicy, m.in.: Potrzeby Warszawy (1929), Gospodarka Warszawy w dobie kryzysu 1930 - 1934 (1935).