Kvint Kornificije
From Wikipedia
Kvint Kornificije (lat. Quintus Cornificius, umro 42. godine st. e.) bio je rimski govornik i pesnik, prijatelj Ciceronov (Cic. Fam. XII, 17–30) i Katulov (Cat. 38, 1), pripadnik književnog kruga neoterika i autor izgubljenog epilija Glauk (Glaucus).
Kao kvestor s pretorskim ovlašćenjima (quaetor pro praetore) Kornificije je 48. st. e. povratio za Cezara Ilirik, koji je privremeno bio došao pod vlast Pompeja i njegovih pristalica. Godine 46. st. e. kao provincijski namesnik upravljao je Kilikijom, ali mu je Cezar ubrzo poverio Siriju i vođenje rata protiv Kvinta Cecilija Basa. Dužnost pretora obavljao je 45. godine st. e., a u leto 45. st. e. otišao je kao namesnik u provinciju Staru Afriku (Africa Vetus). Godine 43. st. e. trijumviri Oktavijan, Antonije i Lepid proskribovali su Kornificija, a njegovu provinciju poverili na upravu Titu Sekstiju, koji je već upravljao provincijom Novom Afrikom (Africa Nova) i koji je najzad Kornificija porazio i ubio blizu Utike 42. godine st. e.
Neki ispitivači Kornificija identifikuju i kao autora Retorike posvećene Hereniju (Rhetorica ad Herennium ili Auctor ad Herrenium), najstarijeg sačuvanog latinskog udžbenika retorike, napisanog oko 85. godine st. e. U ovoj se Retorici delovi govorničke veštine, kako su definisani u grčkoj teoriji (nalaženje, invencija, podela, izraz, memorija, iznošenje), obrađuju za sve tri glavne vrste govora (sudski, savetodavni i svečani) i objašnjavaju savremenim primerima. Stil je nepretenciozan i jasan. Ciceron, pod čijim se imenom ovo delo sačuvalo, koristio se obilno ovim udžbenikom za svoje retoričko delo koje je napisao u mladosti (De inventione). Kornificijevo autorstvo, koje se pretpostavlja na osnovu nekih aluzija kod Kvintilijana (Inst., III, 1, 21; IX, 3, 89), daleko je od toga da bude opšteprihvaćeno kao pouzdana činjenica.
