จำเริญ ทรงกิตรัตน์
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
 |
||
| ข้อมูลส่วนตัว | ||
|---|---|---|
| ชื่อจริง | พ.ต.ต. สำเริง ศรีมาดี | |
| ฉายา | จิ้งเหลนไฟ | |
| วันเกิด | 20 ตุลาคม พ.ศ. 2471 | |
| สถานที่เกิด | จังหวัดนครพนม | |
| วันที่เสียชีวิต | 29 สิงหาคม พ.ศ. 2546 | |
| รุ่น | ไลท์เวท , แบนตัมเวท | |
| เทรนเนอร์ | จำลอง รัตนก้านตรง (มวยไทย) | |
| สถิติ | ||
| ชก | 13 | |
| ชนะ | 7 | |
| ชนะน็อก | 2 | |
| แพ้ | 5 | |
| เสมอ | 1 | |
จำเริญ ทรงกิตรัตน์ หรือ ร.ต.อ. สำเริง ศรีมาดี เป็นชาวจังหวัดนครพนม เป็นนักมวยสากลชาวไทยคนแรกที่ได้ชิงแชมป์โลก และ เป็นแชมป์ OPBF คนแรกของประเทศไทย มีฉายาว่า " จิ้งเหลนไฟ "
สารบัญ |
[แก้] เริ่มต้นจากมวยไทย
จำเริญหัดมวยครั้งแรกกับครูจำลอง รัตนก้านตรง เมื่ออายุ 13 ปี ตระเวนชกมวยที่บ้านเกิดจนมีชื่อเสียง เมื่อเข้ามาเรียนหนังสือในกรุงทพฯ จึงชกมวยไปด้วยโดยอยู่ที่ค่ายนฤภัย ใช้ชื่อว่า สำเริง นฤภัย ต่อมาย้ายไปอยู่คณะทรงกิตรัตน์ของกิตติ อัชชวณิชย์ ใช้ชื่อว่า "จำเริญ ทรงกิตรัตน์" จนมีชื่อเสียง ด้านการศึกษา จำเริญเรียนจบหลักสูตรพลศึกษา รับราชการตำรวจตำแหน่งครูมวยของโรงเรียนนายร้อยตำรวจ
[แก้] ชกมวยสากล
[แก้] แชมป์ OPBF คนแรก
เมื่อชกมวยไทยจนไม่มีใครสู้ มีเพียงผล พระประแดงคนเดียวที่ปราบไม่ได้ จำเริญจึงหันมาชกมวยสากลอย่างจริงจัง ได้ชิงแชมป์ OPBF รุ่นเฟเธอร์เวท แต่ไม่สำเร็จ แพ้คะแนน ลาร์รี่ บาตาน ที่ฟิลิปปินส์แบบสูสี จึงได้รับการสนับสนุนจาก พ.ต.อ. เผ่า ศรียานนท์ ให้ขึ้นชิงแชมป์ OPBF รุ่นไลท์เวทคราวนี้จำเริญสร้างประวัติศาสตร์เป็นแชมป์ OPBF คนแรกของไทย ชนะคะแนน สปีดี้ คาบาเนลลา เมื่อ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2495
[แก้] คนแรกที่ชิงแชมป์โลก
จำเริญป้องกันแชมป์ OPBF ครั้งเดียวแล้วจึงสละตำแหน่ง ลดลงมาชกรุ่นแบนตัมเวท จนได้ชิงแชมป์โลกกับจิมมี คาร์รัทเธอร์ (ออสเตรเลีย) แต่เป็นฝ่ายแพ้คะแนนไป ในการชกครั้งนี้ที่จัดที่สนามจารุเสถียร เมื่อวันที่ 2 พฤษภาคม พ.ศ. 2497 เป็นสนามกีฬากลางแจ้ง ปรากฏว่าเย็นนั้นฝนตกหนักจนมีน้ำขังบนเวที กรรมการและสักขีพยานเสนอให้เลื่อนการชกออกไปก่อน แต่เมื่อปรึกษากับนักชกทั้งสองฝั่งแล้ว ตกลงกันว่า จะทำการชกต่อไปตามแผนเดิม โดยจิมมี่ คาร์รัทเธอร์ เสนอให้ถอดรองเท้าชกด้วยเท้าเปล่า ทั้งคู่ชกโดยไม่สวมรองเท้า ท่ามกลางฝนที่ตกลงมาอย่างหนักเป็นเวลานับชั่วโมง ในที่สุดการชกก็สิ้นสุดลงในยกที่ 12 เมื่อไฟนีออนที่ให้แสงสว่างบนเวทีถูกลมพัดตกลงมาแตก และเศษแก้วบาดเท้าของนักมวย ไม่สามารถชกต่อได้ ผลการนับคะแนนปรากฏว่าจำเริญ ทรงกิตรัตน์เป็นฝ่ายพ่ายแพ้ การชกครั้งนี้ได้รับการบันทึกว่า เป็นการชกชิงแชมป์โลกมวยสากลในยุคใหม่ ครั้งแรกและครั้งเดียว ที่นักชกชกด้วยเท้าเปล่า โดยไม่สวมรองเท้า [1]
หลังจากป้องกันแชมป์กับจำเริญ คาร์รัทเธอร์สละตำแหน่งไป จำเริญจึงได้ชิงแชมป์โลกอีกครั้งภายในปีเดียวกัน แต่ไม่สำเร็จอีก ในการชกชิงแชมป์ครั้งนี้กับโรแบร์ โคฮัง เมื่อวันที่ 19 กันยายน พ.ศ. 2497 ที่สนามศุภชลาศัย จำเริญชกได้ไม่ดี ถูกนับสองครั้ง และแพ้คะแนนนักชกจากฝรั่งเศสไป[2]
เมื่อได้แชมป์ไปแล้ว โคฮังปฏิเสธ ไม่ยอมป้องกันแชมป์กับราอูล มาเซียส (เม็กซิโก) NBA (WBA ปัจจุบัน)จึงให้มาเซียสชิงแชมป์ว่างกับจำเริญที่สหรัฐอเมริกา จำเริญจึงได้ชิงแชมป์โลกครั้งที่ 3 เมื่อ 9 มีนาคม พ.ศ. 2498 ไม่สำเร็จอีกเช่นเคย แพ้น็อค มาเซียส ยก11 จำเริญจึงแขวนไปหลังจากชกแพ้ครั้งนี้
[แก้] แขวนนวม
เมื่อแขวนนวมแล้ว จำเริญรับราชการตำรวจอยู่ระยะหนึ่ง ต่อมาเกิดความผันผวนทางการเมือง จนต้องลาออกจากตำรวจ ไปทำงานที่ประเทศฝรั่งเศส กลับมาทำงานที่กรุงเทพฯระยะหนึ่ง แล้วจึงไปทำธุรกิจส่วนตัวที่เชียงใหม่ จนป่วยเป็นอัมพฤกษ์จึงกลับมารักษาตัวที่กรุงเทพฯ เสียชีวิตเมื่อ 29 สิงหาคม พ.ศ. 2546 รวมอายุได้ 77 ปี
[แก้] เกียรติประวัติ
- แชมป์ OPBF รุ่นไลท์เวท
- ชิง, 13 ตุลาคม พ.ศ. 2495 ชนะคะแนน สปีดี้ คาบาเนลลา
- เคยชิงแชมป์ต่อไปนี้แต่ไม่สำเร็จ
- ชิงแชมป์OPBF รุ่นเฟเธอร์เวท แพ้คะแนน ลาร์รี่ บาตาน ที่ฟิลิปปินส์
- ชิงแชมป์โลกรุ่นแบนตัมเวท WBA (NBA) เมื่อ 2 พ.ค. 2497 แพ้คะแนน จิมมี่ คาร์รัทเธอร์ (ออสเตรเลีย) ที่สนามจารุเสถียร
- ชิงแชมป์โลกรุ่นแบนตัมเวท WBA เมื่อ 19 ก.ย. 2497 แพ้คะแนน โรแบร์ โดฮัง (ฝรั่งเศส) ที่สนามศุภชลาศัย
- ชิงแชมป์โลกรุ่นแบนตัมเวท WBA เมื่อ 9 มี.ค. 2498 แพ้น็อค ราอูล มาเซียส (เม็กซิโก) ยก 11 ที่ สหรัฐ
[แก้] อ้างอิง
- ↑ The Oddest Championship Fight: Barefoot in the Monsoon Rains
- ↑ กาแฟขม ขนมหวาน - ตอนที่ 220 “มันไม่อายบ้าง...ให้รู้ไป !!!” โดย วาทตะวัน สุพรรณเภษัช
- สถิติการชก ((อังกฤษ))
- ชายพจน์. มวยดังไทยแลนด์ในอดีต: "จิ้งเหลนไฟ" จำเริญ ทรงกิตรัตน์. นิตยสารมวยโลก. เล่มที่ 837. กันยายน 2543.
