พระเจ้าปดุง
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
พระเจ้าปดุง เป็นพระมหากษัตริย์ลำดับที่ 5 แห่งราชวงศ์อลองพญา (หรือเป็นองค์ที่ 6 หากนับรวมพระเจ้ามองหม่องด้วย) ราชวงศ์สุดท้ายของพม่า เป็นพระโอรสลำดับที่ 5 ใน 6 พระองค์ของพระเจ้าอลองพญา ขึ้นครองราชย์โดยการปราบดาภิเษกในปี พ.ศ. ๒๓๒๕ ปีเดียวกับการสถาปนากรุงรัตนโกสินทร์ พระเจ้าปดุง เมื่อทรงครองราชย์มีพระนามว่า " ปโดงเมง " หมายถึง " พระราชาจากเมืองปโดง " แต่มีพระนามที่เป็นที่เรียกขานในพม่าภายหลังว่า " โบดอพญา " (Bodopaya) แปลว่า " เสด็จปู่ "
พระเจ้าปดุง เมื่อเสด็จขึ้นครองราชย์แล้ว ได้ทำสงครามชนะยะไข่ หรืออะรากัน ซึ่งเป็นดินแดนทางตะวันตกของพม่า ที่พม่าไม่เคยเอาชนะมาก่อนเลย จึงมีความฮึกเหิม (หลังสงครามครั้งนี้ พระองค์ยังได้อัญเชิญพระมหามัยมุนี หรือพระมหาเมี๊ยะมุนี อันเป็นพระพุทธรูปประจำชาติพม่า จากยะไข่มาประทับที่มัณฑะเลย์อีกด้วย) พระองค์ทรงประกาศว่า จะทำสงครามกับโมกุล (อินเดีย) กับจีน และกับอยุธยา(กรุงเทพมหานคร)
พระเจ้าปดุง สั่งเกณฑ์ทัพจำนวนกว่า 1 แสน 2 หมื่นคน แยกเป็น 5 สาย 9 ทัพ มากที่สุดเท่าที่เคยมีปรากฏในประวัติศาสตร์ หรือที่เรียกว่า " สงครามเก้าทัพ " บุกกรุงเทพมหานคร ในปี พ.ศ. ๒๓๒๗ โดยพระองค์ทรงยกมาเป็นทัพหลวง โดยตั้งทัพและตั้งฐานบัญชาการที่เมาะตะมะ แต่เมื่อพระองค์เสด็จจากอังวะ ราชธานีสู่เมาะตะมะแล้ว เมื่อทรงทราบว่า ทางเมาะตะมะเตรียมเสบียงไม่พอ พระองค์ทรงกริ้ว ถึงขนาดขว้างหอกใส่นายทหารผู้รับผิดชอบในงานนี้ในที่ประชุมพลทันที
และจากเหตุครั้งนี้เอง เป็นสาเหตุสำคัญส่วนหนึ่งที่ทำให้กองทัพพม่าไม่พร้อม จึงไม่สามารถทำการสงครามครั้งนี้สำเร็จลงได้
พระเจ้าปดุง สวรรคตในปี พ.ศ. ๒๓๖๒ ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัยของไทย รวมระยะเวลาการครองราชย์นานถึง ๓๗ ปี
| รัชสมัยก่อนหน้า: พระเจ้าจิงกูจา ราชวงศ์อลองพญา |
พระเจ้าปดุง (อาณาจักรพม่า-รามัญ) ราชวงศ์อลองพญา 2325 - 2362 |
รัชสมัยถัดไป: พระเจ้าจักกายแมง ราชวงศ์อลองพญา |
