ศาสนาเชน
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
สารบัญ |
[แก้] ประวัติศาสนาเชน
ศาสนาเชนเรียกอีกอย่างว่า ไชนะ หรือ ชินะ แปลว่า ผู้ชนะ เกิดขึ้นในประเทศอินเดีย อนุมาลราว กาลยุคเดียวกับพุทธสมัย ซึ่งมีหลักฐานว่า พระสมนโคดมพุทธเจ้าก่อนตรัสรู้ก็ได้เสด็จไปศึกษาในสำนัก เชนมีศาสดาคือพระมหาวีระพระมีการตัดกิเลสคือไม่ต้องนุ่งผ้า คือ นิครนถ์ แปลว่าไม่มีกิเลส ผูกรัด ศาสนานี้ไม่นับถือพระเจ้าคล้ายกับศาสนาพุทธ
[แก้] ข้อปฏิบัติของผู้ครองเรือน
- เว้นจากการฆ่าสัตว์
- เว้นจากการพูดเท็จ
- เว้นจากการลักฉ่อ
- สันโดษในลูกเมียตน
- มีความปรารถนาพอสมควร
- เว้นจากการฆ่าสัตว์เป็นอาหาร
- อยู่ในเขตของตนตามกำหนด
- พอดีในการบริโภค
- เป็นคนตรง
- บำเพ็ญพรตประพฤติวัตรในคราวเทศกาล
- รักษาอุโบสถ
- บริบูรณ์ด้วยปฏิสันถารต่ออาคันตุกะ
[แก้] ข้อปฏิบัติของบรรชิต
- ห้ามประกอบเมถุนธรรม
- ห้ามเรียกสิ่งต่างๆว่าเป็นของตนเอง
- กินอาหารเที่ยงแล้วได้ แต่ห้ามกินในราตรี
[แก้] รัตนตรัยเชน
- สัมมากัมมันต ความประพฤติชอบ
- สัมมาทิฏฐิ ความเห็นชอบ
- ความเห็นชม
[แก้] นิกายของศาสนาเชน
เมื่อพระมหาวีระสิ้นไปแล้วศาสนิกก็แตกแยกกันปฏิบัติหลักธรรม จากหลักธรรมที่เรียบง่ายก็กลาย เป็น ยุ่งเหยิง พ.ศ.200 ก็แตกเป็น 2 นิกาย คือ
- นิกายทิคัมพร นุ่งลมห่มฟ้า
- นิกายเศวตัมพร นุ่งขาวห่มขาว
[แก้] คัมภีร์ทางศาสนา
คือ คัมภีร์อาคมะ หรือ อาคม
