โนอาห์
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
โนอาห์ เป็นบุตรชายของลาเมค เมื่อโนอาห์เกิด บิดาของเขากล่าวว่า "ผู้นี้จะช่วยแบ่งเบาการงานเรา และช่วยแบ่งเบาความเหนื่อยยากจากมือเรา จากที่ดินซึ่งพระเจ้าทรงสาปแช่งไว้"[1] เรื่องราวของโนอาห์บันทึกไว้ในพระธรรมปฐมกาล บทที่ 5 ถึงบทที่ 10
[แก้] เหตุการณ์สำคัญ
โนอาห์เป็นคนชอบธรรม ดีพร้อมในสมัยของเขา โนอาห์ดำเนินกับพระเจ้า[2] และเป็นที่โปรดปรานในสายพระเนตรพระเจ้า[3] ท่ามกลางยุคสมัยที่พระเจ้าทรงเห็นว่าความชั่วช้าของมนุษย์มีมากบนแผ่นดิน[4]
พระเจ้าทรงมีพระบัญชาให้โนอาห์ต่อเรือขึ้น 1 ลำ เพื่อใช้พำนักในช่วงที่พระเจ้าทรงบันดาลให้เกิดน้ำท่วมโลก
[แก้] บุตรของโนอาห์
เมื่อโนอาห์ มีอายุได้ 150 ปี จึงมีบุตรชายชื่อ เชม ฮาม และยาเฟท โดยฮามเป็นบุตรชายคนสุดท้อง
ภายหลังเหตุการณ์น้ำท่วมโลก โนอาห์ได้ดำรงชีพเป็นชาวไร่ ทำสวนองุ่น วันหนึ่งโนอาห์เมาเหล้าองุ่นและนอนเปลือยกายอยู่ในเต็นท์ ฮาม บุตรชายคนสุดท้องมาพบเข้าจึงไปบอกพี่ชายทั้งสอง ได้แก่ เชม และยาเฟท ทั้งสองจึงนำผ้าฟาดบ่าแล้วเดินหันหลังเข้าไปปิดกายของบิดาที่เปลือยอยู่โดยมิได้หันหน้าไปดู
เมื่อโนอาห์สร่างเมาและทราบเรื่อง จึงให้คำอวยพรแก่เชม และยาเฟท และแช่งฮาม บุตรคนสุดท้องของตนเอง[5]
พระคัมภีร์บันทึกคำสาปแช่งของโนอาห์ ที่มีต่อ ฮามไว้ว่า "คานาอัน[6]จงถูกแช่ง ให้เป็นทาสแสนเลวของพี่น้อง"
นักศาสนศาสตร์บางคนเชื่อว่า บุตรชายทั้งสามคนของโนอาห์นี่เอง ที่เป็นบรรพบุรุษของมนุษย์ 3 เผ่าพันธุ์บนโลก คือ คอเคซอย (ผิวขาว) มองโกลอย(เอเชีย) และนิกรอย(ผิวดำ) และเป็นเหตุให้มนุษย์ทั้ง 3 เผ่าพันธุ์จึงต้องเผชิญชะตากรรมต่างกัน
