Motî:airtchî
Èn årtike di Wikipedia.
airtchî, airtchire [o.f.n.]
1. esportif (esportive), sôdård did dinltins, ki saetche des flitches avou èn air. rl a: årbalestrî. F. archer.
2. airtchî [o.n.] u airtchire [f.n.] rayire (trô par la k' on tape ene sacwè el cåve), avou si dzeu e cogne d' air. rl a: lårmî, rayire, calonire, loukete, sipira; rl l' mape a "rayire". F. soupirail.
3. airtchî [o.n.] oujhea, ki rshonne ås orondes cwand i vole, mins k' a ene cogne foirt diferinne: ene pus coûte cawe, et des pus longuès aiyes ki prindèt come èn air cwand i vole. I va dins ene famile a pårt (famile ås airtchîs, apodifômes). L' airtchî n' vént nén al tere: i hape des moxhes, et minme doirmi et si rprodure tot volant. Vochal vinou l' airtchî Po magnî l' araegne ... Pôve moxhe, ki n' ti såvéves tu ? Wice don? Pa drî les cabus (cråmignon). rl a: årbalestrî, årbalesse, albatrijhe, mårtinet. F. martinet. Ingl. black (common) swift. >> sôres d' airtchîs: a) l' airtchî ordinaire e sincieus latén Apus apus li seul ki poite a niye (k' acove) el Walonreye; b) li bladje airtchî (Apus pallidus); c) l' airtchî a blanc vinte (Apus melba, rilomé Tachymarptis melba) k' acove ezès payis del Mitrinne Mer. Bråmint des racsegnes so ls airtchîs (en inglès) vocial.
4. (imådjreçmint) pitite mwinre djin. F. gringalet.
Disfondowes: êrtchî, êrtchi, èrtchî, êrtchîr, aurtchî, auritchî, ârtchîr, artchî, archè, êrtchîye (femrin), arcîye (f.), êrîtche (f.); êrtchîre, êrtchêre, archêre.
Etimolodjeye: bodje latén "arcus" (air); cawete di mestî: -î, femrin erîlé po les mots avou R + cossoune + î.
 odzeu: èn airtchî apicî; odzeu å mitan: èn airtchî ki vole. a droete: deus airtchîs ristopés (poirtraits saetchîs pa J. Adam). |
  |
 ene airtchire. |
