Motî:coye
Èn årtike di Wikipedia.
coye [f.n.]
1. (måhonteus) tiesticure. Ass veyou l' torea ? A-t i des coyes ? Awè, awè, come des crompires (rime-rame lidjwès, tchant di studiants). On dit eto: roston, roupete, agayon, zinguezåres. F. couille. >> coye di Swisse: sôre di ronde gougouye, avou del påsse.
2. (pa stindaedje) vé, eneviè "couyons" po les tiesticures. F. verge. >> so m' vé et so m' coye: vî djuraedje.Loukîz a : micoye.
3. istwere k' on dit et ki n' est vraiye, po fé rire. On dit eto: couyonåde, crake. F. blague, plaisanterie..
4. minte. Nel croe nén : c' est on conteu d' coyes. F. mensonge, bobard.
5. mwais toû. I m' a djouwé ene coye. On dit eto: kénte. F. vacherie, tour de cochon. >> aveur li coye: èn saveur fé çou k' on åreut vlou. Dj' a yeu l' coye : il esteut dedja revoye. On dit eto: fé berwete, fé corwêye. F. échouer.
6. (cwårdjeu) å djeu d' couyon, pierdaedje d' ene pårteye adon k' on-z aléve, et måke metowe dirî les 7 royes, ki mostere k' on-z a pierdou. >> coye berdouye: refoircixhant lomaedje d' ene coye. >> dobe coye: pierdaedje sins fé on pli, et k' adon, on atrape deus coyes. >> Dj' î va; les coyes vont co: dijheye cwand on va avou on ptit djeu.
Etimolodjeye : gayel "callio", "caljo" (ronde pire et tiesticure).
Parintêye :
Mot d' aplacaedje :
- micoye
