Motî:evoyî

Èn årtike di Wikipedia.

evoyî

I. [v.c.]

1. (li coplemint est on no) mete so voye (ene sacwè, ene sakî, on messaedje) po l' fé ndaler eviè ene plaece å lon. Dji lyi a evoyî ene ricmandêye lete. Dji n' a seu evoyî vosse paket. Vos m' avoyroz vos efants, dji vos evoyrè les minnes. Dji lyi evoye on paket på messadjî. Dji vs evoyrè m' fi. Po s' disfé des rats i les fåt evoyî amon ene sakî. rl a: avoyî, voyî, kivoyî; ravoyî; revoyî. F. envoyer, expédier.
>> evoyî des martchandijhes foû payis: espoirter des martchandijhes. F. exporter.
>> evoyî (ene sakî) å diale; u: å diale ki l' elive; u: å diale k' el kiberôle, u: å diale et co pus lon; u: ås set cints diales; u: ås set cints diales et co pus lon; u: a tos les diales; u: al djote; u: al salåde; u: al surale; u: al moståde; u: ås soris; u: å fote; u: å ferfote; u: al sint-ferfote u al miele; u: pus lon: ni pus schoûter (ene sakî) ki vs dimande tofer siervice, u ki vs anoye toltins.
>> evoyî (ene sakî) ås lurcetes; u: al moståde: l' evoyî fé ene sacwè k' on n' såreut fé, po s' mete cwite di lu.
>> evoyî (ene sacwè) å diale: ni pus s' end ocuper.
>> evoyî après: evoyî (ene djin, ene biesse) po nd aler rcweri ene ôte. Il a evoyî l' tchén après les vatches.
>> evoyî l' mantche après l' cogneye; u: evoyî l' råve après l' forgon: evoyî ene sakî po nd aler rcweri onk, dabôrd ki l' prumî est co pus trinneu ki l' deujhinme.

2. dire å posse, fé passer al televuzion. C' esteut ene propagande a-z evoyî so Radio-Catioucha, po les Houtous brokés voye o Kivou, rivni (L. Mahin). F. émettre, transmettre.

3. evoyî (ene sacwè) foû d' ene sadju: el rissaetchî foû. I fåt evoyî l' tchår foû do wachisse. F. sortir, extraire.

4. (divant on viebe) fé ndaler (ene sakî) å lon po (fé ene sacwè).
>> evoyî (ene sakî) mexhner, dinguer, boler, pormoenner, s' neyî, s' fé pinde: l' evoyî å diale.
>> evoyî (ene sakî) tinde ås lurcetes: l' evoyî al tchesse a ene biesse ki n' egzistêye nén, po rire di lu.

II. [v.s.c.]

1. (mots d' houyeu) a) mete les berlinnes dins l' cadje po lzès rimonter. b) dins ene clintcheye voye, agritchî les berlinnes å cåbe ki les va rmonter.

2. (mot d' radiowisse) evoyî des messaedjes radios. Il ont dandjureus distrût li ståcion, ca Srebrenitsa n' evoye pus dispu deus djoûs. F. émettre.

Disfondowes: èvoyî, èvoyè, avoyî, avoyi, avoyer, invouyî, voyî, voyer, voyè, voyi.

| evoyeu, evoyeuse u evoyresse [o.f.n.] li ci (cene) k' evoye.

1. ene lete. On mete å cou del lete: evoyeu: Tibî Meyî a Xhoutsiplou. Il aveut marké so l' ewalpeure: evoyeu: Châles Deléte, 98 a Hamwaide, a Rdû 6890. F. expéditeur, trice.

2. des messaedjes radio, des pinsêyes. Dins sacwantès sayes so l' evoyaedje å lon do tuzaedje, i metént l' evoyeu, ucobén li rçujheu, divins on so-marin (L. Mahin). F. émetteur, trice.

Disfondowes: èvoyeu, èvôyeu, voyeu, se; èvoyeur, èvoyresse.

| evoyaedje [o.n.]

1. no d' fijhaedje et no di çou k' est fwait (accion eyet si rzultat) pol viebe "evoyî". F. envoi, expédition, transmission. >> evoyaedje å lon des pinsêyes, u: do tuzaedje: atuzêye k' ene sakî pout fé tuzer li minme sacwè k' lu a ene ôte sakî k' est å lon. Li faculté d' sicolodjince di l' univiersité " Nijni Novgorod " di Gorki end a ratchté ene sipesse radjivêye, avou totes les sayes ki ces djins la avént fwait so l' evoyaedje å lon des pinsêyes (L. Mahin).

2. (mots d' houyeu) a) plaece wice k' on evoyive les berlinnes eviè l' djoû. Dinltins, cwand les houyeus s' loumént co avou des kinkets, l' evoyaedje, c' esteut l' seule plaece k' on-z î pleut aloumer l' kinket (A. Van Calsteren). rl a: acrotchaedje. F. acrochage. b) (pa stindaedje) astaedje d' ene houyire. Kibén k' on aveut d' evoyaedjes e ci houyire la ?

Disfondowes: èvoyâdje, èvoyadje, èvoyèdje.

| evoyî, evoyeye [o.f.n.] li ci (cene) k' a stî evoyî (eye) ene sadjus po ene metowe sacwè. F. envoyé (spécial).