Motî:fî
Èn årtike di Wikipedia.
fî [o.n.] (v.v.m) al moyinådje, tere k' on signeur aveut dné a s' waslet, po l' payî di vni fé l' guere avou lu.
[[scrîta|Vîs scrijhas: fies (diviè 1340).
Etimolodjeye: vî lussimbordjwès "fehu" (bisteu).
| fivé, fivêye
I. [o.f.n.] (v.m.) li ci (cene) k' a rçû on fî d' on signeur.
II. Fivet [n.dj.] no d' famile di Walonreye, ki si scrît, asteure, Fivet, Fivé, Fivez, Fiévé, Fievet, Fievetz, Fievez, Fiévez, Fiefvet, Fiefvez, Fievitz.
Disfondowes: fîvé, fîvè; fîvêye, fîvéye. Vîs scrijhas: fiveis, fievee.
| fivtea [o.n.] (v.v.m.) fivî ki n' a k' on ptit fî.
Disfondowes: Vîs scrijhas: fievetiaus (1386).
| fivî, fivresse [o.f.n.] djin do minme viyaedje, do minme payis. F. compatriote.
Etimolodjeye: cawete -î, 2000.