Motî:golafe
Èn årtike di Wikipedia.
golafe [o.f.n. & addj.] li ci (cene) ki magne u boet bråmint et foirt raddimint, come on pourcea. La dsu, li ptit Tchåle a stî bén anoyeus d' aveur sitî si golafe sol gote, come todi, cwè ! (G. Lucy). Adon, ses ouys sont-st a mitan serés di binaweuristé et i n' voet nén, po on grand golafe, ki les minnes sont plins d' aiwe (J. Schoovaerts). D' ostant pus k' Mossieu A divneut golafe; il aveut bon d' magnî, et i nd aveut jamwais assez (L. Hendschel). rl a: aspanse, asvinte, gafiåd. F. goinfre, glouton(ne), gourmand(e). >> boere on vere al golafe: boere raddimint, divant d' end aler. rl a: hapåd. F. boire sur le pouce.
Etimolodjeye: acmaxhadje do forveyou bodje "gole" (gueuye, latén "gula") et di l' arabe "hallouf" (pourcea) pal voye di sfwaits mots dins les ôtes lingaedjes laténs.
| golafer [v.c.] magnî raddimint. So pont d' tins, il a yeu golafé si hopea d' tåtes. rl a: goler, egolafer, egoliner. F. engouffrer, dévorer, s'empiffrer de.
| golafreye [f.n.] manire di s' codure d' on golafe. ça n' est nén l' vraiy ki les canons rnådnut a l' eveye el trop plin d' leu golafreye, termetant k' el mizere, leye, creve sins moti d' aveur tofer schôp ses dints ! (D. Trempont). rl a: aspansreye. F. gourmandise, goinfrerie.
| golafmint [adv.] d' ene golafe manire. Si t' magne golafmint inla a l' Eternat, to t' frès rwaitî avou des grands ouys.
