Motî:loumire
Èn årtike di Wikipedia.
loumire [f.n.] çou ki loume les sacwè et les rinde veyåves; li loumire est fwaite di waches electromagnetikes emetowes pa les coirs poirtés a hôte timperateure (loumire emijhe pa incandecince: li solea, li feu, on fier tchåfé a blanc,...) ou pa les coirs egzités (loumire emijhe pa louminecince: les viers-lujhants,...), ces waches electromagnetikes sont rçowes påzès ouys, soeye-t i directumint do sourdant, soeye-t i après aveur rebondi so des objets opakes, et c' est çoula ki nos permete di vey. Bon Diu ! K' i fwait måhaiti, cial, la k' i n' a nole loumire (P.H Thomsin). Gn aveut k' ene bladjote loumire po loumer s' botike (J. Schoovaerts). C' ît ene loumire, èn airdiè ki rewoeyive les eures (M.L. Ledrut-Choisez).
Etimolodjeye: bodje latén "lumen" (minme sinse), cawete -ire.
| loumiraedje [o.n.] sistinme di loumaedje avou totès loumires electrikes. F. éclairage.
| loumiraedjisse [o.f.n.] li ci (cene) ki s' ocupe des loumires dins on teyåte. F. responsable sons et lumières.
Dipus d' racsegnes sol loumire
