Motî:manike
Èn årtike di Wikipedia.
manike [f.n.] sisteme k' on pougne divins, et tourner po fé avancî ene viole, ene usteye di foidje, on diale volant, evnd.. On grand djonne coir, avou ene båke et des crolés ouys, tchantéve des viyès airs tot tournant l' manike d' ene vierlete (M. Frisée) Ene viye nerveuse mwin fwait brotchî ses dognons et serant l' pougneye del manike k' ele vét d' apicî (L. Lecomte). F. manivelle. >> Firmin Manike: no metou a on djouweu d' viole.
Etimolodjeye : bodje latén "manus" (mwin), cawete -ike.
| manote [f.n.] pîce d' ene usteye k' on tént al mwin. Cwand ti sintrès ene pitite manote, saetche on bon côp ; li cofe vénrè tot seu (A. Marchal). F. poignée.
Fåsse parintêye : maniket.
