Motî:potchî 1
Èn årtike di Wikipedia.
potchî (codjowaedje)
I. [v.s.c.] monter å hôt d' on plin côp, tot fjhant aler ses djambes u ses pates (tot djåzant d' ene djin u d' ene biesse). rl a: zoupler, hopler. >> fé potchî (ene sakî) foû d' ses clicotes; foû d' ses bagues: el fé araedjî pår. Si to m' fwais potchî foû d' mes bagues, dji t' siplinke tot mnou (A. Maquet).
II. [v.c.] monter dsu et esmincî (ene frumele e tchåleur, tot djåzant d' on tchvå, d' on gayet). I wårdént todi on gayet po potchî les ptitès åmayes e waide. F. saillir.
| potchant, potchante [addj.] ki potche. Totès sôres di potchantès biesses crînèt d' tos leu pus roed: i gn a des ptites ki n' ravizèt nén må nos coks d' awousse (L. Hendschel).
| potcha [o.n.] potchant inseke, del sôre do cok d' awousse et do crikion. Gn a ossu des potchas verts et orandjes ki sont pus gros ki m' pôce; gn a bén 100 grames di tchå pol ci ki vout sayî (L. Hendschel). rl a: potcha pelrin. F. criquet, sauterelle.
 |
 |
| Deus sôres di potcha (a hintche: poirtrait saetchî pa L. Hendschel, a droete: pa L. Mahin). | |
Parintêye:
Mot d' aplacaedje:
Omonimeye :
- potchî (v.c., sipotchî)
