Motî:rabanire
Èn årtike di Wikipedia.
rabanire [f.n.]
1. sôre di longue plake di fier, metowe so on clotchî, u al cresse d' on toet, et ki mostere li direccion eyet l' foice di l' air. Li Gusse toûne ossu rade å rabate-djoye kel rabanire å såvadje vint (E. Wartique & E. Thirionet). On dit eto: banire di toet, toûne-å-vint, cocrê, clipotea. F. girouette. >> tourner come ene rabanire: candjî tofer d' idêye.
2. djin ki candje tofer d' idêye. Loukîz a : ritoûne-cazake. Des omes come lu, end a waire dissu l' tere; El esteut djusse et droet et nén ene rabanire (P. Lagrange) F. instable, inconstant.
Etimolodjeye : mot fwait avou ene betchete ra- sol mot banire, kécfeye ricomprins e "rabate-l'-air".
Dipus d' racsegnes so les rabanires
