Motî:riviker
Èn årtike di Wikipedia.
riviker u erviker / rviker
I. [v.s.c.] bén viker, après aveur sitî må. On vôreut bén ki l' walon rvicaxhe; dji di bén "rviker" et nén "raviker": cwand on ravike, c' est k' on-z esteut moirt. F. revivre. >> fé rviker: L' Årdene trinnéve pol vî lingaedje Et rén n' mankéve po fé l' livea; A l' fé rviker, alez, k' on haetche, Firs come a Lidje et pa låvå (P.J. Dosimont). F. raviver, ranimer.
II. [v.c.] rissinte come si on l' vikéve. Li spoule endè va tot douçmint, et a tchaeke boket, on rvike les sintumints del feme dins cisse termene la di s' veye, sins s' doter di çou ki va shuve (L. Mahin). Si c' est co po rviker rén k' avou m' feme des pareyès coûtès doûceurs po tote l' eternité, dji voreu bén sayî d' m' adressî a ene ôte bawete, la k' on dit k' on-z a des femes tant k' on vout (J. Schoovaerts).
III. [viebe suptantif] rivicaedje. On lome çoula l' poenneuse samwinne, dandjreus paski les bons catolikes divént esse tot disbåtchîs å rviker, djoû après djoû, del paskeye del moirt do Crisse (G. Spirito). F. revivre.
| rivicaedje u ervicaedje / rvicaedje [o.n.] no d' fijhaedje et no di çou k' est fwait (accion eyet si adierça) pol viebe "riviker". F. renaissance.
