Motî:schaver 2
Èn årtike di Wikipedia.
schaver 2
I. [v.c.]
1. sicreper (des crompires, des raecenes, des peas, les boyeas). On schavéve les boyeas po fé les tripes (ramexhné pa M. Francard). F. racler, râper. Ny. schaven. Alm. schaben. >> schaver l' rogne d' on må: sicreper li sûnaedje d' on må, pol medyî. F. cureter. >> ene poere qui schave o gozî: ene poere foirt seure, ki screpe li gozî.
2. froter. Li rowe schave conte li begnon (E. Dethier). rl a: schavé-nozete.
3. divni rodje, come si on l' åreut screpé, tot djåzant del pea. Dj' a l' pea ki schave. Dj' a l' pea tote schavêye. L' efant est tot schavé dzo les bresses (ramexhné pa J. Haust). F. s'irriter, s'enflammer, s'échauffer.
4. resteler.
5. cåzu toutchî, cåzu aduzer. L' areyoplane a schavé l' tere. rl a: schave-tere. F. effleurer, frôler.
II. [v.s.c.] manker (di). Il a schavé d' toumer a l' aiwe. F. faillir, être sur le point de. >> i schave al djalêye: i djale cåzu. F. il gèle presque.
Etimolodjeye: tîxhon "schaven, schaben" (minme sinse), avou assaetchance di schaver 1.
| schaveu, schaveuse u schavresse [o.f.n.]
1. li ci (cene) ki schave les boyeas po fé des tripes.
2. (imådjreçmint, po s' fote) coreu a velo ki schave les boyeas do ci do dvant (k' endè shût tofer èn ôte). Divins les coreus, gn a bråmint des schaveus, saiss (E. Dethier). F. suceur de roue.
3. (po rabaxhî) biesse, moens k' èn ôte. Taijhe tu, schaveu ! (E. Dethier). F. pû¢le type.
| schaveure 2 [f.n.] sicrepeure (d' on legume, d' ene pea, des tripes). Des schaveures di crompires, di raecenes. Dj' a dné les schaveures di tripes ås poyes. F. raclure.
| schavrece 2 [f.n.]
1. usteye des boledjîs, po fé do fén souke a mete so les påsreyes. Dj' a schavé do souke avou l' schavrece so les dorêyes. F. râpe.
2. usteye des boledjîs, po rnetyî les mwaiyes. Passe mu li schavrece por mi rischaver l' mwaiye. F. racloir, raclette.
| schavete [f.n.]
1. pitite schavrece. F. râpe.
2. usteye do cerudjin, po schaver l' rogne d' on må. F. curette.
| schavoe [o.n.]
1. usteye des mnujhîs, po schaver l' bwès. Passe mu on pô li schavoe a deus mwins. rl a: coutea a deus mwins. F. racloir.
2. usteye des postinnîs, po schaver les pots di stin. F. tranchoir.
| schavaedje 2 [o.n.]
1. sicrepaedje. F. raclage.
2. astchåfaedje (del pea). F. échauffement, irritation, eczéma.
| schavûle [addj.] ki pout esse schavé. Vosse pea d' berbis n' est pus schavûle: elle est fotowe.
| schavlêye [f.n.] grande cwantité. Il avént des schavlêyes d' efants. rl a: peclêye.
Omonimeye:
- Motî:schaver 1 (v.c. & v.pr.; cåvler, kernaxhî)
- Motî:schaver 3 (v.c.; schaver å tcherbon)
- schavaedje (o.n.; cåvlaedje)
- schavaedje (o.n.; mot d' houyeu)
- schaveu (o.n.; houyeu ki schave al schaveuse)
- schaveure (f.n.; kernaedje)
- schaveuse (f.n.; machine a schaver å tcherbon)
