Motî:tchet
Èn årtike di Wikipedia.
tchet [o.n.]
1. pitite biesse ås tetes magneuse di tchå del famile des tchetidîs, e sincieus latén Catus domesticus, ki vike amon les djins eyet magnî des soris. F. chat. Li tchet n' såreut moussî la, et surmint nén ene djin s' î muchyî. La l' tchet sôter sol gayole k' est sol dresse, et la ttafwait ki berôle (P.J. Dosimont). Les poyes gretèt so l' ansinî; so ç' tins la, li tchet, ruzé potince, va prinde des oûs didins les nis (O. Lacroix). rl a: Tchefosse, tchecawe. >> tchet d' cindes: tchet d' måjhon ki dmoréve so les cindes do feu a l' asse. Li rnåd s' leyive caressî come on vî tchet d' cindes (E. Pècheur). >> c' est l' moumint des tchets: c' est l' råwe. >> èn oujhea° pol tchet. >> tchet muchyî: djeu d' efant, wice k' i gn a onk ki s' va catchî, eyet ls ôtes cweri après lu. Pormoennåde des amoreus: codowès fleurs, fessêyès corones, djouwer å tchet muchyî (R. Honoré). rl a: catchî. F. cache-cache. >> gn a nén on tchet: gn a nolu.
2. pitite mwinre må-crexhante biesse. Vos vôriz co rsognî ç' tchet la ! F. veau malingre, non-valeur. >> tchet d' après l' Sint-Djhan: a) tchet skepyî après l' 18 di may, foû del termene di djonnlaedje. On tchet d' après l' Sint-Djan, c' est on tårdou, k' est trop ptit po l' ivier; ces tchets la schitèt avou les froedeures (J.J. Gaziaux). b) efant malådieus. F. enfant chétif, maigrelet, maladif.
Etimolodjeye: latén "cattus" (minme sinse).
