Motî:trûler 1
Èn årtike di Wikipedia.
trûler 1 (codjowaedje)
I. [v.c.]
1. kimiyter (do pwin). Dji trûle do pan ås poyes. F. émietter.
2. sitrûler (ene påte di grin, del tere, do fno). F. égrener.
II. [v.s.c.] divni groumiote, tourner a poûssire. Cwand l' pwin trûle, c' est k' il est må prusti. Del tere ki trûle come del sinoufe. C' est del croye ki trûle. F. s'émietter, être friable, se morceler, se déchiqueter, se désagréger.
Disfondowes: trûler, troûler.
| trûlêye 1 [f.n.]
1. amagnî fwait avou des bokets d' pwin trûlés, et trimpés dins do cafè, dins do laecea, u dins del sope. rl a: brijheye, trimpêye. >> trûlêye al bire, å vén, å laecea: sope al bire, å vén, å laecea.
2. peclêye (bråmint de sacwès, binde di djins). Il ont tote ene trûlêye d' efants: i les dvèt tchessî a l' ouxh po lzès conter (ramexhné pa J. Haust). Les swerinnes d' amon ses grands-parints lyi rivnèt e trûleyes, avou des hinêyes di bon four et l' soyete des crikions (J.P. Dumont). Ene trûlêye di blankès flotches dansèt l' cråmignon (A. Maquet). F. floppée, cortège, troupe.
3. margaye, apougnaedje. Nos nos tapîs å bea mitan del trûlêye po mete l' inte-deus (H. Forir). Sol tård, on s' disputa; ene trûlêye s' emantcha; Dji rçuva ene dôpinne el bagåre (L. Lagauche). F. mêlée, rixe, combat, chamaillerie. >> fé des trûlêyes: si hiner al tere, onk so l' ôte, tot djåzant d' efants. Les efants s' amuzèt a fé des trûlêyes.
Disfondowes: trûlêye, trûlée, troûlêye.
| trûlisse u trûlant, trûlante; u trûlåve [addj.] ki trûle, tot djåzant del tere. C' esteut del trûlisse tere, come del sinoufe. F. friable.
| trûlaedje [o.n.] no d' fijhaedje et no di çou k' est fwait (accion eyet si adierça) pol viebe "trûler". Li trûlaedje fwait cnoxhe li cwålité d' ene tere (H. Forir). F. émiettement, pulvérisation, désagrégation.
Disfondowes: trûlèdje, trûladje.
Parintêye:
Omonimeyes
Omonimeyes coinreces (disfondowes: "troûler" et "troûlêye")
