Motî:troes
Èn årtike di Wikipedia.
troes I. [nombe addj.] 1. nombe 3. Elle a troes ans; nos esténs nos troes; dj' end a troes; troes d' mes sours. Cwand k' troes canîs vont-st ås tchamps, gn a l' prumî ki passe padvant (tchanson d' efant). >> I n' sait ddja conter disk' a troes;: u: >> on direut k' i n' sepaxhe dedja troes conter: il est biesse. On dit eto: i n' sait ni A ni B. >> les troes cwårts do tins:. sovint. I ploût les troes cwårts do tins. F. la plupart du temps. 2. sacwants. Dji pelrans troes crompires; il a toumé troes gotes (ramexhné pa L. Remacle) >> troes, cwate: sacwants, waire di. I gn aveut troes cwate djins a l' etermint. >> Gn aveut deus pelés et troes tondous: Gn aveut waire di djins. II. [o.n.] nombe 3. Dj' estans l' troes d' awousse; martchî pa troes; li troes d' make, li troes d' cour. F. trois. >> Wice k' i gn a po deus, i gn a po troes: dijheye po priyî a magnî onk k' arive al tchame. Disfondowes: trwès, treus, treus' (al fén del fråze), trwès, twès, trûs, twos, twas' (al fén del fråze), trwâs, trwas, twas. | troejhinme [limerotant addj. & o.f.n.] ôre ki corespond å limero 3. Gn aveut troes tribus: li prumire, i travayént l' cur; li deujhinme, i fjhént bråmint del dinantreye; et l' troejhinme, i n' viként ki d' rapenes (Yves Gourdin). C' esteut do tins k' gn aveut co des compårtumints d' troejhinme classe. F. troisième. rl a: tîce. >> C' est å troejhinme côp k' on voet les mwaisses: dijheye cwand on saye di fé åk, k' on-z a sayî deus côps al vude, divant di rsayî l' troejhinme côp. >> troejhinme comunion: (el rilidjon catolike, dinltins) ricminçaedje del comunion solanele l' anêye d' après dins les minmes mousmints u djusse avou l' vwele po les påcresses k' on pår crexhou. Disfondowes: trwèjin.me, treuzin.me, treuzîme, trwèzième, twèzin.me, twèzième, trûzin.me, trûzême, twozième, twazime, trwâjime, trwazime. | troejhinmmint [adv.] divant d' dire ene sacwè ki vént al troejhinme plaece d' ene djivêye. F. troisièmement. Disfondowes: troejin.m'mint, treuzin.m'mint, trwajim'mint. | troejhinne [f.n.] 1. a pô près troes. I fårè co ene troejhinne di djoûs po fé do bon four (ramexhné pa M. Francard). Portant après ene troejhinne di toûs, Vera s' aveut-st adû å tournaedje del grande rowe (L. Mahin). On hape, al boune, ene troejhinne di moes d' prijhon (L. Mahin). On-z a co rdrovou les cofes, djusse d' on costé, ç' côp cial, ene troejhinne d' eures après (L. Mahin). F. environ trois, quelque chose comme trois, deus ou trois. 2. troes djins. Gn aveut ene troejhinne di mwaisses sôdårds dirî l' coronel. Di ç' tins la Rome esteut moennêye pa ene troejhinne. F. trio, triumvirat. >> troejhinne d' årbites, di referés: å fotbale, li mwaisse referé, et les deus linesmanes. F. trio d'arbitres. 3. (cwårdjeu) troes cåtes les minmes e s' djeu. Dj' aveu ene troejhinne di hasses. F. tierce.
Mot d' aplacaedje:
