Motî:veritåve
Èn årtike di Wikipedia.
veritåve [addj., padrî u padvant]
1. (metou padrî) ki c' est l' veur, tot djåzant d' èn etrevén. C' est ene tchôze di veritåve K' il a ouy nexhou dvins on ståve (Noyé walon). F. vrai, véritable, réel.
2. (metou purade padvant) ki ci n' est nén on fås, tot djåzant d' ene sacwè. I gn aveut foû d' zels des veritåvès gazetes, ki djåzént come des årmonaks, et å corant d' tot çou k' s' aveut passé inte di Mouze et d' Aiwe d' Oûte (J.P. Dumont). Li voye di tere divneut la ene veritåve trouflire, et les rowes del tcherete s' efoncît e wachisse (P. Renson). Bref, on åreut dit del veritåve pea come do vroûl (R. Dambly). C' esteut-st on veritåve adjeyant (M. Hicter). F. vrai, véritable, authentique.
Etimolodjeye: riwalonijhî calcaedje do F. véritable (avou eployaedje del cawete -åve).
