Motî:wåler
Èn årtike di Wikipedia.
wåler [v.s.c.]
1. cori sins saveur la k' on va. Les efants ont stî wåler dins les paxhis (F. Deprêtre et N. Nopère). rl a: trinner, rôler. F. vagabonder, errer.
2. s' ocuper a des tchîtchêyes. Pocwè k' i n' va nén å bwès al plaece di wåler tote djoû. I wåle a totès biestreyes. rl a: buziker, tchicter. F. glandouiller.
Disfondowes: wâler, wauler, oler, ôler.
Etimolodjeye: calcaedje riwalonijhî do flamind "wandelen" (si pormoenner).
Coinrece Roman Payis, Bote di Djivet, Basse-Årdene.
| wålåd, wålåde [o.f.n.] djin ki toûne les viyaedjes et k' est sins måjhon. Ké planete les poûsse-t i, wålåds sins ertinance ? (L. Declercq). rl a: rôleu, rôlî, tchiminåd. F. vagabond.
Disfondowes: wâlârd, waulaud(e). Coinrece Payis d' Nivele.
Etimolodjeye: viebe "wåler", cawete -åd, avou assaehance do flamind "wandelaar" (roteu, pormoenneu).
| wåleu, wåleuse u wålresse [o.f.n.] li ci(ne) ki wåle (ki dmeure a rén). Dins tos les viyaedjes, vs avîz ene binde di wåleus k' estént astokés sol meur di l' eglijhe. F. désoeuvré(e), inactif, ive, oisif, ive.
| wålî, wålresse [o.f.n.]
1. wåleu(se). Va mode les vatches: ti n' vénrès nén fé do wålî e nosse måjhon, saiss, valet. F. paresseux, se.
2. halcotî, halcotresse. F. bricoleur, mauvais travailleur.
