Четвърти и пети закон на роботиката
от Уикипедия, свободната енциклопедия
Четвърти и пети закон на роботиката са българското допълнение към класическите три закона на роботиката от Айзък Азимов.
Четвърти закон на роботиката:
- „Роботът е длъжен при всички обстоятелства да се легитимира като робот“.
Въведен през 1974 от Любен Дилов в неговия роман "Пътят на Икар". Любен Дилов обосновава така мотивите за възникването на четвъртото „ограничение“: „Последният закон е сложил край на скъпо струващите увлечения на конструкторите да придават колкото се може по-човешки вид на психороботите. И на произтичащите от това недоразумения...“
Пети закон на роботиката:
- "Роботът е длъжен да знае, че е робот"
Въведен през 1983 от Никола Кесаровски (математик по образование, журналист по професия, великолепен популяризатор на науката и писател) в новелата "Петият закон на роботиката", включена в сборника "Петият закон" и популяризирана чрез комикс в култовото списание „Дъга“. Сюжетът: един от андроидите не само извършва убийство, но и по време на предварителния разпит не се легитимира като робот. Защото не знае, че е такъв!