Dačani
Sa Wikipedije, slobodne enciklopedije
Dačani su narod tračanske loze koji je u starom vijeku bio nastanjen u donjem toku Dunava, vrlo srodan Getima koji se s njim slivaju. Grupisanje mnogih dačanskih plemena u šire državne formacije desilo se tek početkom 2. vijeka p.n.e. Sredinom 1. vijeka p.n.e. pod vladom Burebiste, dolazi do velike ekspanzije Dačana. Na istoku razbijaju Bastarne, pljačkaju i uništavaju grčke gradove na sjeverozapadnoj obali Crnog mora, pustoše Trakiju do rimskih provincija Ilirije i Makedonije, potčinjavaju Skordisce između Morave i Save, uništavaju Boje i Taurisce, koji su sa sjeverozapada prodirali na Tisu. Moćna država Dačana bila je stalna prijetnja istočnim granicama Rimskog carstva. Rimsko-dačanska granica išla je Dunavom od Beča do ušća. Na prelazu stare i nove ere, Rimljani upadaju povremeno u zemlje Dačana da bi ih odbacili od Dunava i onemogućili njihove upade južno od rijeke. U drugoj polovini 1. vijeka, poslije skoro jednog vijeka nesloge i slabosti, dačanska plemena ponovo se okupljaju oko jedne jake ličnosti, Decebala. U 85. godini Dačani su upali jakim snagama u Meziju. Rimski car Domicijan je uspio da ih potisne preko granice. Naredne godine Kornelius Fusk (Cornelius Fuscus) rimski prefekt Garde je prešao Dunav, ali je od Dačana potučen do nogu. Poraz je osvetio Tetius Julian (Tettius Iulianus) 88. godine kod Tapea, ali je Decebal uspio da zaključi povoljan mir zbog drugih neprilika u Rimskom carstvu. Tek će rimski car Trajan okončati dačansku opasnost (Dakijski ratovi). Poslije obrazovanja 107. rimske provincije Dakije, u koju je uključena i oblast koju su naseljavala dačanska plemena, istrijebljeni i raseljeni Dačani nestaju sa istorijske pozornice.
U doba sukoba sa Rimom, Dačani su bili na znatnom stepenu civilizacije, koja je imala mnogo posebnih karakteristika. Prestiž kraljeva podržavali su prvosveštenici. Aristokratija se oštro odvajala od slobodnih ratnika. U mirno doba, Dačani su se bavali pretežno stočarstvom, a u ravnicama i ratarstvom. U Transilvaniji su vadili zlato i srebro. Bila je razvijena i trgovina. U ratu su se borili pješke. Konje su upotrebljavali uglavnom za vuču. Utvrđenja su im originalna: bedeme su spolja do izvjesne visine činili kameni blokovi ojačani drvenim poprečnim sponama, a između njih se stavljao šut i zemlja. Gornji dio bedema dograđivan je ćerpičem.
Nedovršeni članak o narodu: Dačani treba dopuniti. Dopunite ga prema pravilima Wikipedije.
