Ένωσις Κέντρου-Νέες Δυνάμεις
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ένωσις Κέντρου – Νέες Δυνάμεις (Ε. Κ. – Ν. Δ.), είναι η ιστορική συνέχεια της Ένωσης Κέντρου (Ε. Κ.) του Γεωργίου Παπανδρέου κατά την μεταπολίτευση. Μετονομάστηκε σε Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου το 1976.
Μέσα στο ιδιαίτερο κλίμα που επικρατούσε κατά την μεταπολίτευση, η Ένωσις Κέντρου (Ε. Κ.) υπό την αρχηγεία του Γεωργίου Μαύρου συνεργάζεται με το Κίνημα των Νέων Πολιτικών Δυνάμεων (Κ.Ν.Π.Δ.) και σχηματίζουν τον συνδυασμό Ένωσις Κέντρου – Νέες Δυνάμεις (Ε. Κ. – Ν. Δ.) στις 7 Οκτωβρίου 1974.
Στις εκλογές τις 17ης Νοεμβρίου 1974 η Ε. Κ. – Ν. Δ. αναδεικνύεται αξιωματική αντιπολίτευση με ποσοστό 20,42% και 60 έδρες. Έπεται της Νέας Δημοκρατίας (Ν. Δ.) του Κ. Καραμανλή (54,37% και 220 έδρες) και προηγείται του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος (ΠΑ.ΣΟ.Κ) του Α. Παπανδρέου (13,58% και 12 έδρες).
Η εκλογική αποτυχία κατά μερικούς οφείλεται αφενός στην συνεργασία της Ένωσης Κέντρου με τον Κ. Καραμανλή στην ίδρυση κυβέρνησης « Εθνικής Ενότητος », όπου ο Γ. Μαύρος είχε πάρει μέρος ως Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και Υπουργός Εξωτερικών. Και αφετέρου στην αδυναμία αντιμετώπισης του φαινομένου Ανδρέας Παπανδρέου.
Η Ένωσις Κέντρου – Νέες Δυνάμεις (Ε. Κ. – Ν. Δ.) υπό την αρχηγεία του Γεωργίου Μαύρου μετονομάστηκε σε Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου (Ε. ΔΗ. Κ.) στις 5 Φευρουάριο του 1976.
