Ακτή
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ακτή (coast), χαρακτηρίζεται η τελευταία προς την θάλασσα (ή αντίστοιχα όχθη σε λίμνη, ή ποταμό), εσχατιά της ξηράς. Συνηθέστερα η παραθαλάσσια έκταση της ξηράς που γεωλογικά φαίνεται αυτή να τερματίζει προς την θάλασσα.
Ανάλογα της γραμμής κλίσης που παρουσιάζουν οι ακτές διακρίνονται σε:
- "Εν χρω": χαρακτηρίζονται εκείνες που παρουσιάζουν σχεδόν μηδενική κλίση, σύριζα με την επιφάνεια της θάλασσας και είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες, σε κατάσταση ηρεμίας, στη ναυσιπλοΐα.
- Ομαλές: χαρακτηρίζονται εκείνες που παρουσιάζουν κλιση μέχρι 15°
- Υπόκρημνοι: χαρακτηρίζονται εκείνες που παρουσιάζουν κλίση 15° - 25°
- Κρημνώδεις: χαρακτηρίζονται εκείνες που παρουσιάζουν κλίση 25° - 45°
- Απόκρυμνες: χαρακτηρίζονται εκείνες που παρουσιάζουν κλίση 45° - 70° και
- Απορρώγας: χαρακτηρίζονται εκείνες που παρουσιάζουν κλίση 90° ή περισσότερο.
Επι της ακτής καθορίζεται η γραμμή αιγιαλού και το πλάτος της παραλίας. Οτιδήποτε που υφίσταται επί των ακτών και έχει σχέση προς την θάλασσα χαρακτηρίζεται "επάκτιο", (π.χ. Σταθμός, πυροβολείο κλπ.).
