Αλυσιδωτή θωράκιση
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η αλυσιδωτή θωράκιση ή αλυσιδωτός θώρακας αποτελούσε πρόχειρο αμυντικό μέσον που κατέφευγαν κατά τις ναυμαχίες τα άλλοτε ξύλινα πολεμικά πλοία ή αθωράκιστα μεταλλικά για τη προφύλαξη των πλευρών τους από εχθρικά βλήματα.
Ό πρόχειρος αυτός τύπος θωράκισης συνίστατο στην επικάλυψη των πλευρών του σκάφους, όχι ακριβώς εφαπτόμενα, με τις αλυσίδες (καδένες) των αγκυρών οι οποίες ανακρέμονταν από πλώρη μέχρι πρύμη σε μορφή επάλληλων "αλυσοειδών καμπύλων" όπως φέρονται τα περιδέραια. Με τη διάταξη αυτή μειώνονταν η δύναμη πρόσκρουσης των βλημάτων στα πλευρά των πλοίων.
- Χάρις σ΄ αυτή τη θωράκιση τα ξύλινα πλοία του Αυστριακού στόλου του Τέγετωφ προστατεύθηκαν από τα βλήματα του Ιταλικού στόλου του Περσάνο στις 20 Ιουλίου 1866 (Ναυμαχία της Λίσσης).
- Επίσης αλυσιδωτή θωράκιση χρησιμοποίησε και το Κήσερτς όταν ήλθε σε ναυμαχία προ του Χερβούργου με το Αλαμπάμπα κατά τον Ανθενωτικό πόλεμο.
