Αντίθεση πλανητών

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Στην Αστρονομία αντίθεση πλανητών ονομάζεται η θέση των πλανητών κατά την περιφορά τους γύρω από τον Ήλιο όπου η αποχή τους φθάνει τις 180°.

Για παράδειγμα όταν ο Ήλιος δύει και την ώρα εκείνη ανατέλλει κάποιος πλανήτης τότε λέμε ότι ό παρατηρούμενος αυτός πλανήτης βρίσκεται σε αντίθεση. Τότε η Γη βρίσκεται μεταξύ Ηλίου και του Πλανήτη. Τα δύο ουράνια σώματα, δηλαδή Ήλιος και πλανήτης απέχουν γωνιακά ως προς τη Γη 180° ή επιστημονικότερα η ορθή αναφορά τους διαφέρει κατά 12 ώρες.
Μεταξύ των πλανητών καθίσταται αντιληπτό ότι ο Ερμής και η Αφροδίτη καλούμενοι και εσωτερικοί πλανήτες, ευρισκόμενοι σε τροχιές κοντύτερα του Ήλιου από της Γης, ουδέποτε μπορούν ν έρθουν σε αντίθεση με τον Ήλιο, ενώ οι καλούμενοι εξωτερικοί πλανήτες είναι οι μόνοι που έρχονται σε αντίθεση με τον Ήλιο.

Κατά τη στιγμή της αντίθεσης το προς τη Γη στραμμένο ημισφαίριο του πλανήτη φωτίζεται ολόκληρο από τον Ήλιο τότε και ονομάζεται "πλησιφαής" ή ολοφώτιστος. Τότε ακριβώς είναι που φαίνεται πολύ λαμπρός, ενώ διέρχεται από τον μεσημβρινό του τόπου ή ουράνιο μεσημβρινό κατά το μεσονύκτιο.

Η εποχή της αντίθεσης των πλανητών είναι η πλέον κατάλληλη για τις παρατηρήσεις τους. Περί του χρόνου που έκαστος εξωτερικός πλανήτης βρίσκεται σε αντίθεση αναφέρεται στις αστρονομικές εφημερίδες.