Αντώνιος Καλαμογδάρτης
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Αντώνιος Καλαμογδάρτης (Πάτρα 1810-Πάτρα 1856) ήταν πολιτικός που εξελέγη πολλές φορές βουλευτής. Γεννήθηκε το 1810 στην Πάτρα και σε ηλικία δώδεκα ετών, ο πατέρας του τον έστειλε στην Μονή Ομπλού κοντά στον μοναχό δάσκαλο και λόγιο Αββακώμ. Εκεί έμεινε πέντε χρόνια, την περίοδο κατά την οποία ήταν εγκατεστημένο στη μονή στρατόπεδο των Ελλήνων, μέχρι το τέλος της επανάστασης. Επέστρεψε στην Πάτρα και συνέχισε τις σπουδές του μαθαίνοντας Γαλλικά και Ιταλικά. Ανήσυχο πνεύμα, κατατάσσεται στο στρατιωτικό σώμα του Φαβιέρου. Συμμετείχε σε πολλές μάχες και διακρίθηκε ιδιαίτερα στην πολιορκία της Ακροπόλεως στην Αθήνα. Διετέλεσε πληρεξούσιος στην εθνοσυνέλευση της περιόδου 1843-1844.
Το 1854 συμμετείχε στον ακήρυχτο και ατυχή πόλεμο με την Τουρκία για την ελευθέρωση της Ηπείρου όπου και αιχμαλωτίστηκε. Αργότερα αφέθηκε ελεύθερος και πήγε αρχικά στο Ναύπλιο και αργότερα στην Πάτρα. Σύμφωνα με τον ιστορικό Θωμόπουλο, η αυτοκτονία του οφειλόταν στην κακή οικονομική κατάστασή του. Το 1856, υποφέροντας από φριχτούς πόνους εξαιτίας χρόνιων ρευματισμών, αυτοκτόνησε. Είχε μεταφράσει πολλά ποιήματα από τα Γαλλικά και τα Ιταλικά καθώς ήταν λάτρης της ποίησης. Είχε στην κατοχή του εξοχικό στην περιοχή Χαλκωματά γι' αυτό και είχε το προσωνύμιο «ερημίτης του Χαλκωματά».
