Βελγικό Φράγκο
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το βελγικό φράγκο (ολλ. Belgische frank, γαλλ. franc belge) ήταν το νόμισμα του Βελγίου μέχρι την εισαγωγή του ευρώ το 1999.
[Επεξεργασία] Ιστορία
Η κυριαρχία της Γαλλίας του Ναπολέοντα στην Ευρώπη είχε σαν συνέπεια την ευρεία κυκλοφορία του γαλλικού φράγκου, το οποίο τότε κυκλοφορούσε και στο σημερινό Βέλγιο.
Μετά την ανεξαρτησία του Βασιλείου της Ολλανδίας, το νέο Βασίλειο του Βελγίου υιοθέτησε το 1832 το βελγικό φράγκο, ισότιμο του γαλλικού. Το ίδιο έκανε αργότερα το Λουξεμβούργο (λουξεμβουργιανό φράγκο, 1848), η Ελβετία (ελβετικό φράγκο, 1850) και η Ιταλία (ιταλική λιρέτα, 1862).
Το 1865, η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ελβετία και η Ιταλία δημιούργησαν ένα είδος "Νομισματικής Ένωσης", στην οποία προσχώρησε και η Ελλάδα το 1868. Στην ένωση αυτή, κάθε χώρα είχε το δικό της νόμισμα, το οποίο αντιστοιχούσε σε 4,5 γραμμάρια αργύρου, οπότε το καθένα ήταν ανταλλάξιμο με κάποιο άλλο σε αναλογία 1:1. Η Ένωση έπαψε να υπάρχει το 1926, επιβίωσε όμως μέχρι την εποχή του ευρώ η νομισματική ένωση Βελγίου-Λουξεμβούργου, με βάση την οποία το φράγκο κάθε χώρας κυκλοφορούσε ελεύθερα και στην άλλη.
Το 1999 το βελγικό φράγκο αντικαταστάθηκε από το ευρώ με ισοτιμία €1 = 40,3399 βελγικά φράγκα. Παρέμεινε σε κυκλοφορία στο Βέλγιο, ως υποδιαίρεση του ευρώ και ως μέσο πληρωμής, μέχρι την εισαγωγή των τραπεζογραμματίων και των κερμάτων του κοινού νομίσματος το 2002.
