Συζήτηση:Γεώργιος Παπανδρέου (πρεσβύτερος)
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
[Επεξεργασία] Ο Γ. Παπανδρέου και η Αριστερά
"και η αριστερά συρρικνώνονταν από τις ελεγχόμενες από τους βασιλικούς ένοπλες δυνάμεις"
Ωραία και σωστά, αλλά τι έχει να κάνει με το Γ. Παπανδρέου ότι οι ένοπλες δυνάμεις κυνηγούσαν το 50 την αριστερά; Κάτι δεν έχει διατυπωθεί σωστά εδώ. Ο "γέρος" δεν ήταν αριστερός με την τότε έννοια του όρου, αντικομμουνιστής ήταν. Ως υπουργός και ως πρωθυπουργός κατεδίωξε και εξόρισε αριστερούς, όπως και όλοι οι κυβερνητικοί της εποχής. Αν ήταν αριστερός, θα γινόταν υπουργός Δημοσίας Τάξεως επί Πλαστήρα; Δεν ήταν δεξιός, δεν ήταν φιλοβασιλικός αλλά αριστερός σίγουρα δεν ήταν. Η φράση δημιουργεί παρεξηγήσεις με τα δεδομένα της εποχής ότι τον κυνηγούσαν μαζί με τους αριστερούς, ενώ στην ουσία αυτός κυνηγούσε τους αριστερούς (κομμουνιστές).
Αυτά εννοείται άσχετα από ποιος είχε δίκιο-άδικο, ιδεολογίες κλπ.--Αρχίδαμος 21:03, 16 Μαΐου 2006 (UTC)
Συμφωνώ απόλυτα--ΗΠΣΤΓ 22:06, 16 Μαΐου 2006 (UTC)
Ακόμα και το "ελεγχόμενες από τους βασιλικούς ένοπλες δυνάμεις" είναι μύθος. Καλύτερο είναι από "τις ελεγχόμενες από αντικομουνιστές ένοπλες δυνάμεις". Π.χ.:
Ο Στρατός το 1944 διαμορφώθηκε από τον Στρατηγό Βεντήρη ο οποίος υπήρξε στενός στυνεργάτης του Ελευθερίου Βενιζέλου και εκπρόσωπός του στην Ελλάδα το 1935.
Ο Τσακαλώτος (ΑΓΕΣ) και ένα μεγάλο τμήμα του ΑΣΣ (Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο, το κύριαρχο όργανο στο Στάτευμα) το 1951 προέρχονταν από την Βενιζελική παράταξη.
Ο Βασιλιάς το 1951 είχε στραφεί εναντίον του ΙΔΕΑ αν και ο τελευταίος είχε ιδρυθεί στην Μέση Ανατολή από φιλοβασιλικούς αξιωματικούς (ΣΑΝ).
Ο Λεονταρίτης μέσω της μελέτης των Βρετανικών αρχείων έχει δείξει ότι οι Άγγλοι φοβόντουσαν ότι ο Παπάγος χρησιμοποιόντας το στρατό θα μπορούσε να ανατρέψει τον Βασιλιά το 1951. --Dimitriou 17:50, 17 Ιουνίου 2006 (UTC)
[Επεξεργασία] Ο Γ. Παπανδρέου υπήρξε αντικομουνιστής.
Ο Γ. Παπανδρέου υπήρξε ικανότερος από τον Ελευθέριο Βενιζέλο (δεν είναι του παρόντος να το δείξουμε αυτό) αλλά παράλληλα ήταν και ο ικανότερος αντικομουνιστής πολιτικός ηγέτης. Θα πρέπει πάντως να σημειώσουμε ότι ήταν ουσιαστικά ο μόνος πολιτικός ηγέτης ο οποίος ήταν συνειδητά σοσιολδημοκράτης.
Το άρθρο είναι απαράδεκτο. Θα πω μόνο ότι για παράδειγμα δεν αναφέρει ότι το 1952 ο Γ. Π. συνεργάστηκε με τον Παπάγο. Πρόκειται για ωμή και συνειδητή παράλειψη. Και αυτό είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.
Δεν αναφέρει για παράδειγμα το περίφημο υπόμνημα του Γ. Παπανδρέου προς τις κυβερνήσεις Μεγ. Βρετανίας και Ελλάδας του Ιουλίου του 1943. Το υπόμνημα αυτό είναι το σημαντικότερο κείμενο που έχει γραφτεί για την διεθνή θέση της χώρας από το 1830 και μετά. Παραλείπεται από τον συγγραφέα λόγω του αντικομουνιστικού του χαρακτήρα.
Δεν αναφέρει αλλεπάλληλες επιστολές του Γ. Παπανδρέου για να έλθουν στην Ελλάδα οι Βρετανοί π.χ. υπόμνημα 21.4.1944 προς τον Λήπερ ή το τηλεγράφημα προς τον πρέσβη της Ελλάδας στο Λονδίνο Αγνίδη στις 14.9.1944 όπου μεταξύ άλλων έλεγε "... Θεωρώ εθνικόν καθήκον μου όπως εκ μέροους μαρτυρικού Ελληνικού Έθνους πιστου και αφωσιωμένου φίλου Μ. Βρετανίας εκφράσω βαθείαν πικρίαν μου και προς Βρετανική Κυβέρνησιν και προσωπικώς προς Πρωθυπουργόν κ. Τσώρτσιλ και να παρακαλέσω θερμότατα όπως δια πάσης θυσίας ευρεθούν αι ολίγαι απαιτούμεναι Συμμαχικαί δυνάμεις προς άμεσον απελευθέρωσιν Ελλάδος υπό Συμμαχικών στρατευμάτων. Κατόπιν διαμορφωθείσης δυσμενούς καταστάσεως Βαλκανικήν θα αποτελέση ασφαλώς και γενικοτέραν ενίσχυσιν Βρετανικού γοήτρου παρουσία Βρετανικών στρατευμάτων (στην) Ελλάδα και κατά μήκος ακτών μέχρι Τούρκικων συνόρων ...". Θα μπορούσαμε να πούμε και άλλα, αλλά το ζήτημα είναι πολύ πολύπλοκο και θα πέφταμε σε λαϊκισμό εάν το αναλύαμε σε λίγες γραμμές.
Δεν αναφέρει ότι ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Πλαστήρα ανέλαβε υπό εποπτεία του το Υπ. Δημοσίας Τάξεως ως εγγύηση αντικομουνισμού όταν ο Πλαστήρας έβγαλε μερικούς από την εξορία. (βλέπε τύπο της εποχής. Ενδιαφέρον έχουν και οι δηλώσεις του τις οποίες δεν αναπαράγουμε (βλ παρακάτω))
Στα μέσα της δεκαετίας του 1950 προειδοποιούσε τις κυβερνήσεις της δεξιάς ότι ο πιο σημαντικός στρατηγικός στόχος της Ελλάδας είναι να μην διαταράξει την σύνδεση της με την Δύση (βλ Χατζηβασιλείου στο βιβλίο του για το Κυπριακό ζήτημα). Στην πραγματικότητα ο Γ. Παπανδρέου υπήρξε πιο ένθερμος οπαδός του Δυτικού προσανατολισμού της χώρας από ότι ο Καραμανλής (αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία)
Η σύγκρουση του Γ. Π. με τον Κωνσταντίνο το 1965 δεν έχει να κάνει με τον αντικομουνισμό του. Ας μην ξεχνάμε ότι η σύγκρουση Παύλου-Φρειδερίκης με Παπάγο υπήρξε πολύ πιο ακραία. Ο Παύλος είχε ζητήσει από τον ΑΓΕΣ Τσακαλώτο την σύλληψη του Παπάγου. Το ότι δεν είχαμε τα ανάλογα φαινώμενα με το 1965 οφείλεται στο γεγονός ότι ο Παύλος είχε το μυαλό να μην επειμείνει στην ακραία συμπεριφορά του (η οποία όμως ήταν πολύ πιο δικαιολογημένη από ότι η συμπεριφορά του Κωνσταντίνου το 1965. Πάλι είχε να κάνει με τον στρατό.) Το όλο ζήτημα του 1965 προήλθε περισσότερο από την χωρίς προηγούμενο οξύτητα του τύπου και από την απειρία (ή έπαρση) του Κωνσταντίνου.
Δεν αναφέρουμε αντικομουνιστικές δηλώσεις του Γ. Παπανδρέου γιατί είναι παρά πολύ οξείς και δεν είναι σωστό στην σημερινή εποχή να αναπαραχθούν.
κλπ κλπ
Μπορείτε να επεξεργαστείτε το άρθρο και να τα προσθέσετε όλες αυτές τις παραλείψεις, οι οποίες όμως δεν ήταν καθόλου συνειδητές. Στο άρθρο συμπεριέλαβα ότι σημαντικότερο διάβαζα σε συνοπτικές βιογραφίες που είχα στην διάθεσή μου, και επιπλέον μόνο αντικομμουνιστής δεν είμαι. Το άρθρο μπορεί να είναι ελλειπές (και απαράδεκτο αν θέλετε) λοιπόν, αλλά όχι και ηθελημένα. Βελτιώστε το. --Geraki 19:28, 17 Ιουνίου 2006 (UTC)
