Γοδεφρείδος Α' Βιλλαρδουίνος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Γοδεφρείδος Α' Βιλλαρδουΐνος (Geoffroi I Villehardouin) ήταν ανηψιός του Γοδεφρείδου Βιλλαρδουΐνου, ιππότης και σταυροφόρος της Δ' Σταυροφορίας, ο οποίος πήγε στην Παλαιστίνη, αργότερα βοήθησε τον Γουλιέλμο Σαμπλίτη να κατακτήσει το Μωριά. Μετά το θάνατο του Γουλιέλμου έγινε πρίγκιπας της Αχαΐας.

Ο Γοδεφρείδος (Ζοφρουά), προερχόταν από την Καμπανία (Champagne) της Γαλλίας, ακριβώς όπως και ο θείος του Γοδεφρείδος Βιλλαρδουίνος, στρατάρχης της Καμπανίας και ιστορικός. Στο Χρονικό της Τέταρτης Σταυροφορίας, γραμμένο από το θείο του, αναφέρεται συχνά ως ο "Γοδεφρείδος ο ανηψιός".

Ενώ οι άλλοι ιππότες της Δ' Σταυροφορίας παρέκλιναν της πορείας τους και τελικά κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη, ο Γοδεφρείδος Α' πήγε στην Παλαιστίνη. Κατά την επιστροφή του το 1204, το πλοίο του βρήκε καταφύγιο στη Μεθώνη, στην Πελοπόννησο. Στη συνέχεια βοήθησε το Βονιφάτιο το Μονφερατικό να καταλάβει το Μωριά, συνεργαζόμενος με τον Γουλιέλμο Σαμπλίτη.

Μαζί με τον Γουλιέλμο, πολέμησαν και νίκησαν τη μοναδική αντίσταση στην Πελοπόννησο, το στρατό του Μιχαήλ Α' Δούκα, στη μάχη του ελαιώνα του Κούντουρα και στη συνέχεια κατέλαβαν όλη την Πελοπόννησο. Για τις υπηρεσίες του, ο Γουλιέλμος του έδωσε την Κορώνη και την Καλαμάτα.

Όταν ο Γουλιέλμος έφυγε για τη Γαλλία το 1209, κατάφερε να πάρει τη θέση του αντικαταστάτη του Γουλιέλμου, που ήταν ο ανηψιός του τελευταίου, Ούγος, και αναγνωρίστηκε σαν πρίγκιπας της Αχαΐας. Ο Λατίνος αυτοκράτορας Ερρίκος της Φλάνδρας του απένειμε και τον τίτλο του στρατοπεδάρχη της Ρωμανίας (senescallus romaniae).

Κατάφερε και λύγισε την αντίσταση του Λέοντα Σγουρού (που αυτοκτόνησε το 1208) και κατέλαβε την Κόρινθο το 1210 και το Ναύπλιο το 1212.

Ήδη από το 1209 με τη συνθήκη της Σαπιέντζας ρύθμισε τις σχέσεις του με τη Βενετία.Έγινε υποτελής του Δόγη της Βενετίας, αποδέχτηκε την ενετική κατοχή της Μεθώνης και της Κορώνης και αναγνώρισε το δικαίωμα των Βενετών να εμπορεύονται ελεύθερα στην Πελοπόννησο και να διατηρούν εκκλησίες και αποθήκες στα διάφορα λιμάνια.

Η Πελοπόννησος χωρίστηκε σε 12 βαρονίες με επικεφαλής σε κάθε μία ένα φεουδάρχη που ήταν κατευθείαν υποτελής στον ηγεμόνα.Πρωτεύουσα του κράτους έγινε η Ανδραβίδα, και άρχισαν να κτίζονται οχυρότατα κάστρα, της Πάτρας, της Χαλανδρίτσας, της Καρύταινας και της Άκοβας με σκοπό την παγίωση της φραγκικής εξουσίας στην περιοχή.

Υποστήριζε αρκετά τους Ορθόδοξους κατοίκους του Μωριά και με τον τρόπο αυτό κέρδιζε την υποστήριξή τους. Πέθανε το 1218 και τον διαδέχθηκε ο γιός του Γοδεφρείδος Β' Βιλλαρδουίνος.