Δαβίδ του Ντινάν
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Δαβίδ του Ντινάν (David de Dinant) ήταν Γάλλος σχολαστικός πανεπιστημιακός, γεννημένος στο Βέλγιο.
Προσπαθώντας να εφαρμόσει στην εκκλησιαστική διδασκαλία τις αριστοτελικές αρχές (από τα πρόσφατα τότε μεταφρασμένα από τα αραβικά στα λατινικά «Φυσικά»), κατέληξε εκτός Χριστιανισμού σε έναν υλιστικό Πανθεϊσμό, όπου δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ «δημιουργού» και «δημιουργήματος» και ο Θεός ταυτίζεται με την αρχική υλική υπόσταση του κάθε όντος (ως «materia prima» σε μία τρισυπόστατη πραγματικότητα «ύλη» - «νους» - «Θεός » στην οποία η τρίτη υπόσταση εμπεριέχει όλες τις άλλες).
Για αυτές τις θέσεις του, που θεωρήθηκαν «ειδωλολατρικές», αφορίστηκε το 1209 από την Καθολική Εκκλησία. Το επόμενο έτος, που επίσης κάηκαν ζωντανοί δεκάδες πανθεϊστές Αμαλρικιανοί ή «Αμαυριανοί» (οπαδοί του φιλόσοφου Αμαλρίκου - Amalric de Bena), απαγορεύθηκε στο Παρίσι με παπική Βούλα η οποιαδήποτε ασχολία με την φιλοσοφία του Αριστοτέλους και καταστράφηκαν σε δημόσια πυρά τα βιβλία «Quaternuli» και «De Tomis, seu Divisionibus» του Δαβίδ του Ντινάν που είχε φύγει από την χώρα για να γλιτώσει την ζωή του και έκτοτε κανείς δεν γνωρίζει γι’ αυτόν.
[Επεξεργασία] Βιβλιογραφία
- George Leonard, «The Encyclopedia of Heresies and Heretics», London, 1995
