Εύξεινος Πόντος
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Εύξεινος Πόντος, ιστορική ονομασία της Μαύρης Θάλασσας. Ιστορικά το όνομα προέρχεται, κατά μία εκδοχή, από το «Εύξεινος» που σημαίνει φιλόξενος και από το «Πόντος» που σημαίνει θάλασσα και κατ’ επέκταση «Φιλόξενη Θάλασσα». Στην πραγματικότητα ο Εύξεινος Πόντος είναι γνωστός για τα ταραγμένα, βαθιά και μαύρα νερά του και το όνομα του αρχικά ήταν «Άξενος», υπό την έννοια του μη φιλόξενου, που μετονομάστηκε κατ’ ευφημισμό σε «Εύξεινος».
Κατά την Ελληνική μυθολογία η περιοχή κατοικείτο από τη θεότητα «Πόντος», γιος του Αιθέρα και της Γαίας. Είναι επίσης η θάλασσα την οποία διέσχισε ο Ιάσονας κατά την Αργοναυτική εκστρατεία με το μυθικό πλοίο Αργώ. Η μυθολογία φέρει δε τον Αυτόλυκο, μέλος της Αργοναυτικής εκστρατείας, ως ιδρυτή της Σινώπης.
Κατά τους Ιστορικούς ο Πόντος αποικίζεται από τους Έλληνες από τον 8ο π.Χ. αιώνα. Η πόλη δε της Μιλήτου φέρεται σαν ιδρύτρια πολλών πόλεων τόσο στα δυτικά, όσο και στα ανατολικά παράλια του Ευξείνου Πόντου.
Πέρα από τη σημασία της θαλάσσιας χώρας, ο Πόντος είναι γνωστός στο ελληνικό στοιχείο και ως η βόρεια ακτή της Μικράς Ασίας που βρέχεται από τα νερά του Ευξείνου Πόντου. Οι κάτοικοι αυτής της περιοχής λέγονται Πόντιοι.
Κατά τη Βυζαντινή περίοδο, η γεωγραφική περιοχή που εκτείνεται από την Σινώπη στα δυτικά έως την Γεωργία στα ανατολικά, φιλοξένησε τη δυναστεία των Κομνηνών που ίδρυσε την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Πόντου (1204-1461). Στο τέλος του πρώτου παγκόσμιου πολέμου οι ελληνορθόδοξοι του Πόντου επιχειρούν τη σύσταση είτε αυτόνομα, είτε σε συνεργασία με τους Αρμένιους, υπό μορφή συνομοσπονδίας, ανεξάρτητου κράτους. Το εγχείρημά τους απέτυχε με αποτέλεσμα τον αφανισμό και ξεριζωμό του ελληνορθόδοξου στοιχείου από την περιοχή που πήρε διάσταση γενοκτονίας.
