Ηδωνίδα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ηδωνίδα (Ηδωνίς): Αρχαία χώρα – επαρχία της Μακεδονίας. Εκτεινόταν επί της παραλίας ανατολικά της Βισαλτίας και νότια της Οδομαντικής από της λίμνης του Αχινού και των εκβολών του Στρυμόνα μέχρι του Νέστου ποταμού (φυσικού όριο μεταξύ Μακεδονίας και Θράκης. Αποτελούσε τη πλούσια περιοχή του Παγγαίου. Το όνομά της το όφειλε στους αρχαίους κατοίκους της τους Ηδωνές που σχεδόν κυριαρχούσαν σ΄ αυτή. Με τη κυριαρχία αυτής από τον Φίλιππο υπάχθηκε και η νήσος Θάσος ως επαρχία στο Βασίλειο της Μακεδονίας.

Στους πρόποδες του Παγγαίου κατά μαρτυρία του Θουκυδίδη (Β 99) ήταν επίσης εγκατεστημένοι Πίερες που εκδιωχθέντες από τη πατρίδα τους έκτισαν εδώ την ομώνυμο της Πιερίας Μεθώνη.

Η Ηδωνίδα η περί το Παγγαίο υπήρξε η αρχαιότερη εστία λατρείας των Θεών Απόλλωνα Ηλίου, Διονύσου και του Ορφέα.

Σημαντικότερες πόλεις της Ηδωνίδας εκτός της Μεθώνης ήταν: η Πέργαμος, η Ηϊών (αργότερα το περίφημο επίνειο της Αμφίπολης), η Φραζή, η Γαληψός αποικία των Θασίων, η Απολλωνία, η Οισύμη επίσης αποικία των Θασίων, οι Ίχνες, η Σάρα, οι Εννέα οδοί επί των οποίων οι Αθηναίοι έκτισαν την Αμφίπολη, οι Κρηνίδες τις οποίες ο Φίλιππος Α μετονόμασε σε Φίλιπποι κοντά στο σημερινό Δοξάτο, οι δύο Δραβησκοί (η μία η σημ. Δράμα, η άλλη το Δραβίκι), η Μύρκηνος κοντά στη λίμνη του Αχινού, τα Σκάβαλα σημ. Καβάλα, η Αντίσασα επίνειο των Φιλίππων, η Νεάπολη, η Πίστυρος επί του Νέστου κλπ.