Κοόρτις
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η Κοόρτις (cohors) ήταν στρατιωτική μονάδα στην αρχαία Ρώμη, υπομονάδα της ρωμαϊκής λεγεώνας. Στα χρόνια της Δημοκρατίας, κοόρτεις έλεγαν τις μονάδες που συνεισέφεραν οι συμμαχικές προς τη Ρώμη ιταλικές πόλεις. Αφότου οι κάτοικοι των πόλεων αυτών απέκτησαν το δικαίωμα του Ρωμαίου πολίτη (89 π.Χ.), κάθε πόλη όφειλε να παρέχει μια μονάδα πεζικού σε καθεμιά από τις δύο υπατικές στρατιές.
Η κοόρτις αποτελούνταν από 3 λόχους. Κάθε λόχος είχε 2 ουλαμούς. Ο αριθμός των ανδρών που είχε μια κοόρτις ποίκιλλε ανάλογα με τη δύναμη της λεγεώνας. Η λεγεώνα θεωρητικά είχε 6.000 άνδρες και επί Δημοκρατίας 2 λεγεώνες αποτελούσαν μια στρατιά. Μια λεγεώνα από 4.200 άνδρες είχε δέκα κοόρτεις, που καθεμιά είχε 420 άνδρες. Τον καιρό της Αυτοκρατορίας η κοόρτις είχε 600 άνδρες.
Η διαίρεση της λεγεώνας σε κοόρτεις την κατέστησε πολύ πιο ευέλικτη σε σύγκριση με την ελληνική φάλαγγα. Μπορούσε έτσι να δώσει μάχη με ανοιχτό σχηματισμό, προσαρμοζόμενη εύκολα στις ιδιομορφίες του εδάφους και εκτελώντας ταχύτερα τις εντολές εν ώρα μάχης. Σε κοόρτεις επίσης διαιρούνταν η πυροσβεστική δύναμη της Ρώμης καθώς και η φρουρά των πραιτωριανών.
