Κυβέρνηση Κ. Μητσοτάκη (11 Απριλίου 1990)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Κ. Μητσοτάκης μετά την νίκη του στις εκλογές της 8ης Απριλίου του 1990, έλαβε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Χρ. Σαρτζετάκη και ορκίστηκε στις 11 Απριλίου.

Επί των ημερών της κυβέρνησής του εκλέχτηκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στην τρίτη ψηφοφορία με 153 ψήφους. Η κυβέρνηση πολιτεύτηκε μέσα στο διεθνές κλίμα της κατάρρευσης του Υπαρκτού Σοσιαλισμού. Από το εξαγγελθέν πρόγραμμά της προχώρησε σχετικά το πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων και ακολούθησε μια πολιτική οικονομικής λιτότητας και σταθεροποίησης. Πάραυτα προχώρησε σε αλλάγή του εκλογικού νόμου και ψήφισε τον νόμο 1907/1990 που εκτός των άλλων διαφορών εισήγαγε στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα για πρώτη φορά την ρήτρα του +3 για την εκπροσώπηση κάποιου κόμματος στην Βουλή.

Η εξωτερική πολιτική και συγκεκριμένα το Σκοπιανό προκάλεσαν τις συσκέψεις των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας το πρώτο εξάμηνο του 1992.

Η κυβέρνηση αντιμετώπισε σε όλη σχεδόν την διάρκεια της θητείας της εσωκομματική αντίδραση, άλλοτε συγκαλημένη(Έβερτ) και άλλοτε απροκάλυπτη (Σαμαράς) που οδήγησε στην παραίτηση του Σαμαρά από την κυβέρνηση. Η παραίτηση Σαμαρά τον Απρίλιο του 1992 ακολουθήθηκε από την ίδρυση της ΠΟΛΑΝ από τον ίδιο και την σταδιακή αποχώρηση βουλευτών και στελεχών της ΝΔ και προσχώρησή τους στο νέο κόμμα. Τέλος τον Σεπτέμβριο του 1993 η κυβέρνηση παραιτήθηκε όταν έχασε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία μετά τις τελευταίες αποχωρήσεις βουλευτών και ζήτησε την διεξαγωγή εκλογών τον Οκτώβριο του ίδιου έτους.

Αποτιμώντας το έργο της κυβέρνησης μπορούμε να πούμε ότι "Συνολικά η πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια μετριοπαθής προσπάθεια εφαρμογής μιας φιλελεύθερης πολιτικής"^[1]