Μήτσος Μυράτ
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Έλληνας ηθοποιός (1878- 3 Ιανουαρίου 1964) από τους σημαντικότερους του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους και πρωτεργάτης της ελληνικής θεατρικής σκηνής. Γεννήθηκε στη Σμύρνη. Κατόπιν συστάσεων του Κλέωνα Ραγκαβή ο Μυράτ μετέβη για σπουδές της δραματικής τέχνης στο Παρίσι. Όταν ο Βασιλεύς Γεώργιος Α΄ εξήγγειλε την απόφασή του για δημιουργία (ίδρυση), στην Αθήνα, Βασιλικής Θεατρικής Σχολής ο Μυράτ πείσθηκε από τον Ραγκαβή να εγκαταλείψει τη Γαλλική πρωτεύουσα και έγινε αμέσως δεκτός μεταξύ των πρώτων μαθητών της νεοσυσταθείσης Σχολής. Δυστυχώς όμως η Αθηναϊκή κοινωνία δεν είχε ακόμη τη κατάλληλη παιδεία θεωρώντας ότι οι ηθοποιοί είναι άτομα λίγο «ελευθέρων ηθών», έτσι μόλις τρεις μήνες μετά η Σχολή διαλύθηκε και ενώ ο Μυράτ ήταν έτοιμος να επιστρέψει στη Σμύρνη λήφθηκε η απόφαση περί ιδρύσεως της Νέας Σκηνής από τον Χριστομάνο.
Στο νέο αυτό θεατρικό οργανισμό ο Μυράτ εργάστηκε σχεδόν ως «μύστης» του είδους μέχρι της διαλύσεώς του. Στη συνέχεια συνεργάστηκε επί 26 χρόνια με την πρωταγωνίστρια της Νεοελληνικής Σκηνής την Μεγάλη Κυρία του Ελληνικού Θεάτρου Μαρίκα Κοτοπούλη.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο Μήτσος Μυράτ υπήρξε μία από τις κύριες μορφές της αναγεννήσεως του Νεοελληνικού Θεάτρου κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα αποδίδοντας με εξαιρετική επιτυχία τους πλέον σημαντικούς ρόλους του σύγχρονου διεθνούς δραματολογίου.
Παντρεύτηκε την επίσης μεγάλη κυρία του Θεάτρου Κυβέλη από την οποία απέκτησε μια κόρη, τη Μιράντα, την μετέπειτα μεγάλη ηθοποιό και το 1908 παντρεύεται τη Χρυσούλα κόρη του Δημητρίου Κοτοπούλη με την οποία απέκτησε τον Δημήτρη και τον Αλέξανδρο Μυράτ μετέπειτα αρχιτέκτονα.
Από το 1936 μέχρι το Β’ Π.Π. εργάσθηκε στο «Βασιλικό Θέατρο» Αθηνών ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με συγγραφές και σωρεία μεταφράσεων θεατρικών έργων, εκ των πρωτοτύπων, τροφοδοτώντας το ελληνικό θέατρο. Επίσης συνέγραψε τα μυθιστορήματα «Το φως της σκηνής» και «Η τραγική ζωή ενός κωμικού» που δημοσιεύθηκαν τις παραμονές του πολέμου στην εφημερίδα «Ελεύθερος άνθρωπος» καθώς και στην εφημερίδα της Θεσσαλονίκης «Μακεδονία» με τον τίτλο «Εσύ και όχι άλλη». Επίσης έγραψε και δύο οπερέτες, «Ο πρωταθλητής» και «Η χαρτορίχτρα» που παίχτηκαν από τον θίασο του Μακέδου. Τέλος αυτοβιογραφικές αναμνήσεις εξέθεσε στα βιβλία του «Η ζωή μου» και «Ο Μυράτ κι εγώ» (εκδ. 1950).
