Μυγδονία (η Μακεδονική)
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μυγδονία ή Μυγδονίς: Χώρα της Μακεδονίας κατοικούμενη παλαιότερα από τους Ήδωνες που μετά τη μακεδονική κατάκτηση μετανάστευσαν πέρα του Στρυμονικού (Θουκ. Β 99) και εκτεινόταν ανατολικά της Βοττιαίας και του Αξιού μέχρι του Εχέδωρου ποταμού (σημ. Γαλλικός) και της κοιλάδας του Ανθεμούντος (σημ. Καλαμαριά) οριζόμενη προς Ν. από τη Χαλκιδική χερσόνησο και προς Β. από τη Κρηστωνία και τη Βισαλτία. Τη Μυγδονία κατέκτησε ο Αλέξανδρος Α'.
Οι διακλαδώσεις του όρους της Κερκίνης και ο ποταμός Εχέδωρος (σημ. Γαλλικός) που διέρρεε τη χώρα καθιστούσαν αυτή εύφορη και πολυάνθρωπη. Αριθμούσε περί τις 14 πόλεις και χωριά μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονταν η Απολλωνία πλησίον της Βόλβης, η Αρέθουσα παρά τον Ρήχιο ποταμό, η Θέρμη που αργότερα ονομάστηκε Θεσσαλονίκη και που εξ αυτής έλαβε το όνομα ο Θερμαϊκός, η Λήτη ή Λιτή, η Σίνδος, η Χαλαίστρα κ.ά.
