Νίκος Κούρκουλος
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Νίκος Κούρκουλος (Αθήνα, 5 Δεκεμβρίου1934- 30 Ιανουαρίου 2007) ήταν ηθοποιός, που υπηρέτησε το Εθνικό Θέατρο, το οποίο και τον γαλούχησε.
Πίνακας περιεχομένων |
[Επεξεργασία] Θεατρική Προσφορά
Στα νιάτα του υπήρξε ποδοσφαιριστής στον Παναθηναϊκό και από σύμπτωση έλαβε την απόφαση να γίνει ηθοποιός, όπως ο ίδιος έλεγε. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στο πλευρό του Μάνου Κατράκη, από την οποία αποφοίτησε το 1958. Την πρώτη θεατρική του εμφάνιση έκανε στο έργο «H κυρία με τις καμέλιες» με τον θίασο Λαμπέτη-Xορν (1958-59). Η θεατρική του πορεία στη συνέχεια έχει ως εξής: 1959-60: Συμμετοχή στο θίασο Βεργή στο έργο «Nίκη χωρίς φτερά». 1964: «Πύργος» του Φραντς Kάφκα και «Iούλιος Kαίσαρ» του Oυίλλιαμ Σαίξπηρ. 1967: «Ποτέ την Kυριακή» («Iλια Nτάρλιγκ») στις H.Π.A., σε σκηνοθεσία Zυλ Nτασσέν με τη Mελίνα Mερκούρη, παράσταση για την οποία κέρδισε την υποψηφιότητα για το Βραβείο Tony. 1971: «H Δίκη» του Φραντς Kάφκα. 1972: Συγκροτεί δικό του θίασο. Ανεβάζει το «Tάνγκο» του Σλ. Mρόζεκ. 1974: Δημιουργεί το θέατρο «KAΠΠA» όπου στεγάζει τον θίασό του. 1975: «Όπερα της πεντάρας» του Mπέρτολντ Mπρεχτ. 1976: «O Γλάρος» του Άντον Tσέχοφ. 1982: «Oιδίποδας τύραννος» του Σοφοκλή. 1983: «Aνταπόκριση» του Oύγκο Mπέτι. 1986: «Ψηλά από τη Γέφυρα» του Άρθουρ Mίλερ. 1987: «Στη Φωλιά του Kούκου» του Nτέιλ Bάσερμαν. 1988: Σκηνοθέτησε το «Φτωχέ μου φονιά» του Πάβελ Kόχοτ. 1992: Tελευταία εμφάνιση στο θέατρο, με τον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή, στην Eπίδαυρο. 1993: Πρόεδρος του Δ.Σ. του Eθνικού Θεάτρου. 1994: Kαλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού θεάτρου. Ίδρυσε την Πειραματική Σκηνή και το Εργαστήρι Ηθοποιών, έθεσε σε μόνιμη λειτουργία την παιδική Σκηνή του Θεάτρου, ενώ στις καινοτομίες του καταγράφηκε και η τεράστια επιτυχία του μιούζικαλ "Βίρα τις άγκυρες" των Β. Παπαθανασίου- Μ. Ρέππα, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή, ως το πρώτο μουσικό έργο στην ιστορία του Εθνικού Θεάτρου, αφιερωμένο στην ελληνική επιθεώρηση.
[Επεξεργασία] Κινηματογραφική και τηλεοπτική παρουσία
Στον κινηματογράφο διακρίθηκε σε ρόλους "ζεν-πρεμιέ" και πρωταγωνίστησε σε κοινωνικά δράματα, όπως "Οργή", "Κατήφορος" (1961), "Ορατότης Μηδέν" (1970). Αξιόλογη ήταν και η ερμηνεία του σε πολεμικά δράματα, όπως "Το Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο", ενώ από τη φιλμογραφία του δεν έλειψε και η παρουσία του σε ξενόγλωσσες ταινίες. Στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης πήρε δύο φορές το βραβείο α' ανδρικού ρόλου γιά την ερμηνεία του στις ταινίες "Οι Αδίστακτοι" (1965) και "Ο Αστραπόγιαννος" (1970). Στην τηλεόραση, πρωταγωνίστησε στη σειρά "Το 13ο κιβώτιο" στον ΑΝΤ-1.
[Επεξεργασία] Προσωπική ζωή
Παρά τις έντονες φημολογίες ο Νίκος Κούρκουλος έκανε μόνο ένα γάμο στον οποίο παρέμεινε αφοσιωμένος για περισσότερα από είκοσι χρόνια. Μοναδική σύζυγος του υπήρξε η Μελίτα Κουτσογιάννη - Κούρκουλου, με την οποία δούλεψαν μζί στο θέατρο - είναι βοηθός σκηνοθέτη - και δημιούργησαν το Θέατρο ΚΑΠΠΑ. Γνωρίστηκαν σε ένα πάρτι στις αρχές της δεκαετίας του '60. Εκείνη γόνος μεγάλης και ισχυρής οικογένειας με επιχειρηματικές δραστηριότητες στην Αθήνα. Ο έρωτας ήρθε 2 χρόνια αργότερα, όταν η γοητευτική κοπέλα χτύπησε την πόρτα του στο καμαρίνι του θεάτρου ΡΕΞ, για να τον συγχαρεί για την ερμηνεία του στην παράσταση «Η γειτονιά των Αγγέλων», όπου έπαιζε με την Τζένη Καρέζη. Ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος. Ο Νίκος Κούρκουλος και η Μελίτα παντρεύτηκαν το 1966, την περίοδο που ξεκίνησε να γυρίζεται η ταινία «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο». Κουμπάρος ήταν ο ηθοποιός και συγγραφέας Νότης Περγιάλης.
Απέκτησαν δύο παιδιά, τον Αλκη Κούρκουλο(Αλκίνοος) ο οποίος ακολούθησε το δρόμο του πατέρα του και την Μελίτα Κούρκουλου - Κυριακοπούλου - ο μπαμπάς της επέμενε να πάρει το όνομα της γυναίκας που λάτρεψε, Μελίτα - η οποία ασχολείται με τη διαφήμιση και τις δημόσιες σχέσεις. Γι’ αυτές τις γυναίκες, τις γυναίκες της ζωής του, ο Νίκος Κούρκουλος τραγούδησε το 1984 με τον Γιάννη Πάριο ένα τραγούδι όμως το οποίο δεν κυκλοφόρησε ποτέ στο εμπόριο.
Σταθμός στη ζωή του Νίκου Κούρκουλου ήταν η γνωριμία του με τη Μαριάννα Λάτση (1963) το καλοκαίρι του 1986 κατά την διάρκεια παράστασης στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Ο ίδιος σε συνέντευξή του το 1994 στον Νίκο Χατζηνικολάου περιέγραψε με το ίδιο πάθος και το ίδιο καρδιοχτύπι την πρώτη στιγμή που αντίκρισε τον μεγάλο και τελευταίο έρωτα της ζωής του, λέγοντας: «Κάνω έτσι και παγώνω… Ξαφνικά βλέπω ένα πλάσμα να ανεβαίνει τις κερκίδες και αυτό ήταν».
Εκέινη την εποχή η Μαριάννα Λάτση ήταν παντρεμένη με τον δασκαλο του σκι και πρώην Δήμαρχο Βουλιαγμένης Γρηγόρη Κασιδόκωστα με τον οποίο απέκτησε έναν γιο τον Πάρη (1983)το διαζύγιο τους βγήκε το 1987. Παράλληλα ο Νικος Κούρκουλος ζητά αμέσως διαζύγιο από τη σύζυγο του Μελίτα. Διατήρησαν μια άψογη σχέση αγάπης και σεβασμού όλα τα μετέπειτα χρόνια.
Με τη Μαριάννα Λάτση δεν παντρέυτηκαν ποτέ παρά τα σενάρια για κρυφό γάμο που κυκλοφορούσαν κατά καιρούς. Ο πατέρας της άλλωστε Γιάννης Λάτσης ποτέ δεν "είδε με καλό μάτι" τη σχέση τους. Ο Νίκος Κούρκουλος είχε δηλώσει κατηγορηματικά στην αρχή της σχέσης τους ότι δεν επρόκειτο να γίνει ποτέ γάμος. Ενώ για τις ψυχρές προσωπικές σχέσεις του με τον "Καπετάν Γιάννη" τις αιτιολόγησε στη υπερβολική αδυναμία που έτρεφε για την μεγαλύτερη κόρη του. Με τη Μαριάννα απέκτησε άλλα δύο παιδιά, την Εριέτα (1994) και τον Φίλιππο (1998). Τα δύο παιδιά του έχουν τα επώνυμα και των δύο τους (Κούρκουλου - Λάτση).
Η τελευταία γυναίκα που "μπήκε" στη ζωή του Νίκου Κούρκουλου είναι η εγγονή του Αμαλία (2004. Καρπός του γάμου της κόρης του Μελίτας (2003 - Σπέτσες)με τον επιχειρηματία κ. Κυριακόπουλο.
[Επεξεργασία] Θάνατος
Το 2001 ο ηθοποιός διαγνώστηκε ότι έπασχε από καρκίνο στο ρινοφάρυγγα. Παρά τα προβλήματα υγείας, συνέχιζε να αγωνίζεται για το Εθνικό Θέατρο. Απεβίωσε στις 30 Ιανουαρίου 2007 και κηδεύτηκε στις 31 Ιανουαρίου 2007από το νεκροταφείο του Ζωγράφου, στη γειτονιά όπου μεγάλωσε.
[Επεξεργασία] Φιλμογραφία
[Επεξεργασία] Ταινίες
- Μπαρμπα-Γιάννης , o Κανατάς (1957)
- Το Τελευταίο Ψέμμα (1957)
- Aμαρυλλίς, το κορίτσι της αγάπης (1959)
- Μπουμπουλίνα (1959)
- Ερωτικές ιστορίες (1959)
- Καλημέρα Αθήνα (1960)
- Η Κυρία Δήμαρχος (1960) .... Δημήτρης Προκόπης
- Το χαμίνι (1960)
- Δύο χιλιάδες ναύτες και ένα κορίτσι (1960)
- Μάνα μου, τον αγάπησα (1961)
- Για σένα Τίνα, αγάπη μου (1961) .... Άρης
- Ο Κατήφορος (1961) .... Kώστας
- Οργή (1962)
- Το ταξίδι (1962)
- Δίψα για ζωή (1963) .... Στέφανος
- Aμφιβολίες (1964) .... Οδηγός
- Ένας μεγάλος έρωτας (1964) .... Aλέξης Βαλσαμής
- Το χώμα βάφτηκε κόκκινο (1964) .... Οδυσσέας
- Λόλα (1964) ....Άρης
- Συντρίμμια της ζωής (1964)
- Lady, Die (1964)
- Αδίστακτοι (1965) .... Στάθης Κούγιας. Bραβείο Α΄ Aνδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Kινηματογράφου Θεσσαλονίκης
- Επιτάφιος για εχθρούς και φίλους (1965)
- Κατηγορώ τους ανθρώπους (1965) .... Φίλιππος Λιάνας
- Κοινωνία, ώρα μηδέν (1966)
- Kατάσκοποι στο Σαρωνικό (1968) (ως Nicholas Kirk)
- Roma come Chicago (1968) .... Enrico
- Γυμνοί στο δρόμο (1969)...........Ανδρέας
- Ορατότης Μηδέν (1970)...........Άγγελος
- Ο Αστραπόγιαννος (1970) .... Γιάννος. Bραβείο Α΄ Aνδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Kινηματογράφου Θεσσαλονίκης
- Κατάχρηση εξουσίας (1971)
- Με φόβο και με πάθος (1972)
- Ο Εχθρός του Λαού (1972)
- Θέμα Συνειδήσεως (1973)
- Η δίκη των δικαστών (1974)
- Ένα γελαστό απόγευμα (1979) .... Δημήτρης Βενιέρης
- Έξοδος Κινδύνου (1980) .... Νίκος
- Το Φράγμα (1982)
[Επεξεργασία] Τηλεόραση
- "Το 13o Κιβώτιο " (1992)
