Νικόδημος ο Αγιορείτης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Νικόδημος Καλλιβούρτζης ο Αγιορείτης (1749-1809) γεννήθηκε στη Νάξο το 1749 και το κοσμικό του όνομα ήταν Νικόλαος. Σπούδασε στη Σμύρνη (1765 - 1770) κοντά στον Ιερόθεο Βουλισμά. Το 1775 μετέβη στο Άγιον Όρος και εισήλθε στη Μονή Διονυσίου, όπου εκάρη μοναχός και έλαβε το όνομα Νικόδημος. Ως εργόχειρο του είχε την αντιγραφή κωδίκων. Διατηρούσε αλληλογραφία με πολλούς λογίους της εποχής του και ιδιαιτέρως με τον Οικουμενικό Πατριάρχη και εθνομάρτυρα Γρηγόριο Ε' και τον όσιο Αθανάσιο τον Πάριο. Εκοιμήθη εν ειρήνη στις 14 Ιουλίου 1809 και ετάφη στο Κελλίον των Σκουρταίων στις Καρυές του Αγίου Όρους. Τον Ιανουάριο του 1955 ο Νικόδημος ο Αγιορείτης συναριθμήθηκε στους οσίους της Εκκλησίας υπό της Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Η μνήμη του τιμάται στις 14 Ιουλίου.

[Επεξεργασία] Εργογραφία

• • "Φιλοκαλία των ιερών νηπτικών" 1782
  • "Περί της συνεχούς μεταλήψεως των αχράντων του Χριστού Μυστηρίων" 1794
  • "Ευεργετινός" 1794
  • "Εξομολογητάριον" 1794
  • "Βιβλίον καλούμενον Αόρατος Πόλεμος" 1796
  • "Νέον Μαρτυρολόγιον" 1799
  • "Πηδάλιον" 1800
  • "Συμβουλευτικόν εγχειρίδιον περί φυλακής των πέντε αισθήσεων" 1801
  • "Νέον Εκλόγιον" 1803
  • "Ερμηνεία εις τας Επιστολάς" 1804
  • "Εορτοδρόμιον" 1804
  • "Βίβλος Βαρσανοουφίου και Ιωάννου" 1805