Πλάτυνση πλανητών
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Με τον όρο πλάτυνση πλανητών (planet widening) χαρακτηρίζεται γενικά το μέγεθος του εξογκωμένου ισημερινού των Πλανητών σε σχέση με τον ημιάξονα περιστροφής τους που έχει ως συνέπεια να παρουσιάζεται καθένας ως ελαφρά ελλειψοειδής σφαίρα.
Αν θεωρηθεί ως α η ισημερινή ακτίνα ενός πλανήτη (απόσταση από κέντρο του μέχρι τον ισημερινό του) και β η πολική ακτίνα του (δηλαδή το ήμισυ του άξονα περιστροφής του), τότε ο λόγος (α-β):α χαρακτηρίζεται πλάτυνση του πλανήτη.
Την μεγαλύτερη πλάτυνση στο Ηλιακό σύστημα ίση προς 1/10 παρουσιάζει ο Κρόνος ακριβώς λόγο της μεγάλης ταχύτητας περιστροφής του που διαρκεί μόλις 10 (γήινες) ώρες περίπου. Η πλάτυνση της Γης είναι πολύ μικρή, ίση προς 1/293.
- Η πλάτυνση των Πλανητών δεν παρουσιάζει ενδιαφέρον στην Αστρονομική ναυτιλία, περιλαμβάνεται όμως στα ουράνια φαινόμενα
